Strona:PL Balzac - Historia wielkości i upadku Cezara Birotteau.djvu/110

pretensyj, jestem, na punkcie starożytnych, tego zdania co Boileau. Wyszedłem z tego punktu aby dojść do oleju z orzechów, dzięki młodemu Bianchon, studentowi medycyny, twemu krewnemu; powiedział mi, że medycy używają olejku orzechowego aby pobudzić porost wąsów i faworytów. Brak nam już tylko sankcji znakomitego pana Vauquelin. Oświeceni przez niego, nie oszukamy publiczności. Przed godziną byłem w halach, u handlarki orzechów, aby zdobyć surowy materjał; za chwilę, będę u jednego z największych uczonych Francji aby wydobyć zeń kwintesencję. Przysłowia nie są głupie, ostateczności stykają się. Patrz, chłopcze! handel jest pośrednikiem pomiędzy płodami roślinnemi a wiedzą. Angelika Madou zbiera, pan Vauquelin wyciska, a my sprzedajemy esencję. Orzechy warte są pięć su za funt, pan Vauquelin pomnoży stokrotnie ich wartość, a my oddamy może usługę ludzkości, jeżeli bowiem próżność sprawia człowiekowi wielkie cierpienia, dobry kosmetyk jest dobrodziejstwem.
 Religijny podziw, z jakim Popinot słuchał ojca Cezaryny, pobudził wymowę pana Birotteau, który pozwolił sobie na najdziksze frazesy, jakie mogą wylęgnąć się w mózgu mieszczucha.
 — Bądź z szacunkiem, Anzelmie, rzekł wjeżdżając w ulicę gdzie mieszkał Vauquelin, mamy wniknąć do świątyni wiedzy. Ustaw Madonnę widocznie, ale bez przesady, w jadalnym pokoju, na krześle. Bylebym się nie zaplątał w tem co chcę powiedzieć, wykrzyknął naiwnie Birotteau. Wiesz, Popinot, ten człowiek robi na mnie chemiczne wrażenie, głos jego rozgrzewa mi wnętrzności, a nawet przyprawia mnie o lekkie wzruszenie kiszek. Jest moim dobroczyńcą, a za parę chwil, Anzelmie, będzie twoim.
 Słowa te przejęły dreszczem Popinota, który stawiał nogi jakgdyby stąpał po jajkach, spoglądając niespokojnem okiem po ścianach. Pan Vauquelin był w swoim gabinecie, oznajmiono mu Cezara. Akademik, który wiedział iż olejkarz jest wice-merem i w wielkim faworze, przyjął go.