Strona:PL Balzac - Historia wielkości i upadku Cezara Birotteau.djvu/243

cząc za mnie, na poczet mojej części zysku, porozumiemy się co do płatności.
 Popinot spojrzał bystro na Cezara, Cezar spuścił oczy. W tej chwili, zjawił się sędzia.
 — Moje dziecko... Och, przepraszam, panie Birotteau! — Moje dziecko, zapomniałem ci powiedzieć... Rozkazującym gestem, sędzia pociągnął bratanka na ulicę, i zmusił go, mimo że był bez płaszcza, z gołą głową, aby go wysłuchał. — Mój chłopcze, możliwe jest iż twój szef znajdzie się w położeniu tak trudnem, że będzie zmuszony zgłosić upadłość. Nim dojdą do tego punktu, ludzie którzy liczą czterdzieści lat uczciwości, ludzie najzacniejsi, w żądzy ocalenia swego honoru, naśladują najzajadlejszych graczy; zdolni są do wszystkiego, sprzedają żony, puszczają na handel córki, wciągają w przepaść najlepszych przyjaciół, zastawiają to co do nich nie należy, idą do domów gry, stają się komedjantami, kłamcami; umieją płakać. Słowem, widywałem rzeczy najosobliwsze. Ty sam byłeś świadkiem dobroduszności Roguina, za którego włożyłoby się rękę w ogień. Nie stosuję tych surowych poglądów do pana Birotteau, wierzę w jego uczciwość; ale, gdyby cię prosił o cokolwiek coby było przeciwne obyczajom handlowym, jak naprzykład o podpisanie akceptów z grzeczności i puszczenie w obieg twego nazwiska, co, wedle mnie, jest początkiem oszustwa, ponieważ to jest fałszywa moneta papierowa, przyrzeknij mi, że nic nie podpiszesz, nie porozumiawszy się ze mną. Pomyśl, że, jeżeli kochasz jego córkę, nie należy ci, właśnie w interesie tego uczucia, niszczyć swej przyszłości. Jeżeli pan Birotteau ma upaść, pocóż macie padać obaj? Czyż to nie znaczy pozbawiać was obu wszystkich szans twojej firmy, która będzie jego schronieniem?
 — Dzięki, mój wuju; rozumiem wszystko, rzekł Popinot, któremu rozpaczliwy wykrzyknik pryncypała stał się jasny.
 Reprezentant oliwy wszelkiego pochodzenia wrócił do ciemnego sklepu z zatroskanem czołem. Birotteau zauważył tę zmianę.
 — Niech mi pan uczyni ten zaszczyt i przejdzie do mego