Strona:PL Balzac - Historia wielkości i upadku Cezara Birotteau.djvu/254

łem sercem będę jadł suchy chleb, jeżeli powodzenie zaświta na widnokręgu. Ale wszystko zależy od Gigonneta i od wspólników Claparona. Pójdziemy obaj z Popinotem do Gigonneta między siódmą i dowiemy się co sądzić o ich intencjach.
 Konstancja rzuciła się wzruszona w ramiona wuja, nie mogąc wydać głosu prócz łez i szlochań. Ani Popinot ani Pillerault nie przeczuwali, że Bidault false Gigonnet oraz Claparon są du Tilletem w podwójnej formie i że du Tillet pragnął wyczytać w Drobnych ogłoszeniach to straszliwe obwieszczenie:
 „Wyrok trybunału handlowego ogłasza imć Cezara Birotteau, olejkarza, zamieszkałego w Paryżu, przy ulicy św. Honorjusza, l. 397, jako będącego w stanie upadłości, i oznacza tymczasowo jej otwarcie na 16 stycznia 1819. Sędzia-komisarz, pan Gobenheim-Keller. Powód, pan Molineux“.
 Anzelm i Pillerault zgłębiali do rana interesy Cezara. O ósmej rano, ci dwaj heroiczni przyjaciele, jeden stary żołnierz, drugi wczorajszy podporucznik, którzy nie mieli nigdy poznać inaczej jak przez prokurację straszliwych wzruszeń ludzi wstępujących na schody Bidaulta-Gigonneta, skierowali się, nie mówiąc słowa, w stronę ulicy Grenétat. Cierpieli. Od czasu do czasu, Pillerault przesuwał rękę po czole.
 Ulica Grenétat jest to ulica w której wszystkie domy, zawalone wszelakim handlem, przedstawiają odrażający wygląd. Panuje w nich plugawe niechlujstwo warsztatu. Stary Gigonnet mieszkał na trzeciem piętrze; okna pokratkowane były małemi brudnemi szybkami. Odźwierna mieszkała w antresoli, w nawpół ciemnej klitce. Z wyjątkiem Gigonneta, wszyscy lokatorzy uprawiali jakieś rzemiosło. Robotnicy wchodzili, wychodzili bezustanku. Schody były pokryte warstwą błota, twardego lub miękkiego, wedle stanu atmosfery, pomięszanego ze stekiem nieczystości. Na tych cuchnących schodach, w każdej sieni czytało się na drzwiach, na czerwono pomalowanej lakierowanej blasze, wypisane złotem nazwisko fabrykanta wraz z próbkami jego arcydzieł. Drzwi, przeważnie