Strona:PL Balzac - Historia wielkości i upadku Cezara Birotteau.djvu/278

łatwione. W sto dni, komisarz sądowy może powtórzyć ową okrutną relację ministra: W Warszawie panuje spokój.
 Du Tillet pragnął śmierci handlowej olejkarza. Toteż, nazwiska syndyków mianowanych dzięki wpływom du Tilleta, były bardzo znaczące dla Pilleraulta. Pan Bidault, zwany Gigonnet, główny wierzyciel, miał nie zajmować się niczem; Molineux, dokuczliwy staruszek, który nie tracił nic, — miał zajmować się wszystkiem. Du Tillet rzucił szlachetnego trupa handlowego małemu szakalowi, aby go zadręczył i ogryzł. Po zebraniu, na którem wierzyciele uchwalili syndykat, Molineux wrócił do domu, zaszczycony, jak mówił, wyborem współobywateli, szczęśliwy iż może przewodzić nad Cezarem, jak dziecko zabierające się do dręczenia owada. Zajadły na punkcie prawa, kamienicznik poprosił du Tilleta, aby go wspierał radą; sam zaś kupił kodeks handlowy. Ne szczęście, Józef Lebas, uprzedzony przez Pilleraulta, uzyskał przedewszystkiem u prezydenta, aby komisarzem sądowym mianował człowieka roztropnego i życzliwego. W miejsce Gobenheim-Kellera, którego spodziewał się przeprzeć du Tillet, znalazł się Camusot, zastępca sędziego, bogaty kupiec jedwabny, liberał, właściciel domu gdzie mieszkał Pillerault, i człowiek z opinją zacności.
 Jedną z najstraszniejszych scen życia Cezara była obowiązkowa konferencja z małym Molineux, istotą, którą uważał za takie zero, a która, mocą fikcji prawnej, stała się Cezarem Birotteau. Musiał się udać, w towarzystwie wuja, do niego, przebyć sześć pięter i wejść do okropnego mieszkania starca, swego opiekuna, swego quasi-sędziego, przedstawiciela masy wierzycieli.
 — Co tobie? rzekł Pillerault do Cezara, słysząc jego westchnienie.
 — Och! wuju, ty niewiesz co to za człowiek ten Molineux!
 — Od piętnastu lat widuję go czasami w kawiarni Dawida, gdzie grywa wieczorem w domino, dlatego wybrałem się z tobą.
 Pan Molineux rozwinął nadzwyczajną uprzejmość dla Pilleraulta, a wzgardliwą łaskawość dla bankruta. Mały staruszek ob-