nie deklarując się zresztą wyraźnie: ostrożność, mająca za źródło nieskończoną mnogość jej wielbicieli, winiarzy, korzenników i innych, którzy robili do niej słodkie oczy. Kochanek zdobył oparcie w opiekunie Konstancji, panu Klaudjuszu-Józefie Pillerault, kupcu żelaznym, którego odkrył w końcu dzięki talentom szpiegowskim cechującym prawdziwą miłość. Szczupłość miejsca każe nam pominąć milczeniem słodycze miłości paryskiej w jej niewinnej postaci, zamilczeć hojności rozkochanego subjekta, nowalje, obiadki w restauracji po których szło się do teatru, wycieczki dorożką na wieś w niedzielę. Nie będąc ładnym chłopcem, Cezar nie posiadał nic odpychającego. Życie paryskie i pobyt w ciemnym magazynie zgasiły z czasem żywość jego wieśniaczej cery. Obfite czarne włosy, kark normandzkiego konia, grube kości, wejrzenie proste i uczciwe, wszystko usposabiało raczej na jego korzyść. Wuj Pillerault, poczuwający się do obowiązku czuwania nad szczęściem bratanicy, zasięgnął informacyj i poparł intencje Tureńczyka. W 1800, w pięknym miesiącu maju, panna Pillerault zgodziła się zaślubić Cezara Birotteau, który zemdlał z radości, w chwili gdy, pod lipą w Sceaux, Konstancja-Barbara-Józefina przyjęła jego oświadczyny.
— Moja mała, rzekł wuj Pillerault, będziesz miała dobrego męża. Ma serce gorące i uczciwe: szczere to jak złoto, a niewinne jak dzieciątko Jezus; słowem, istna perła.
Konstancja wyrzekła się szczerze świetnych losów, o których, jak wszystkie panny sklepowe, marzyła czasami; chciała być uczciwą żoną, dobrą matką, pojmowała życie wedle religijnego programu klasy średniej. Ta rola była zresztą zgodniejsza z jej pojęciami, niż niebezpieczne próżności, które uwodzą w Paryżu tyle młodych wyobraźni. Z ciasną inteligencją, Konstancja przedstawiała typ mieszczki, której pracowitość nie obywa się bez odcienia zgryźliwości, która zaczyna od tego iż odmawia tego czego pragnie a gniewa się kiedy ją wziąć za słowo, której niespokojna skrzętność unosi się równocześnie nad kuchnią i nad kasą, nad naj-
Strona:PL Balzac - Historia wielkości i upadku Cezara Birotteau.djvu/42
Ta strona została uwierzytelniona.