Strona:PL Balzac - Kobieta porzucona; Gobseck; Bank Nucingena.djvu/110

sów, że twoi koledzy pękną z zazdrości. Werbrust, Palma, Gigonnet, moi koledzy, powierzą ci swoje wywłaszczenia, a sam Bóg wie ile ich mają! Będziesz miał w ten sposób dwie klijentele, tę którą kupujesz i tę którą ja ci dam. Powinienbyś właściwie dać mi piętnaście procent od moich stu pięćdziesięciu tysięcy.
 — Niech będzie, ale nie więcej, rzekłem ze stanowczością człowieka, który nie pójdzie ani na krok dalej.
 Stary Gobseck złagodniał, wydawał się ze mnie zadowolony.
 — Zapłacę sam, dodał, twemu pryncypałowi, tak aby się dobrze zabezpieczyć na wartości i na kaucji.
 — Och, rękojmie jakie pan chce.
 — A potem, pokryjesz moją sumę w piętnastu wekslach podpisanych in blanco, każdy na sumę dziesięciu tysięcy franków.
 — Dobrze, byleby to podwójne pokrycie zostało stwierdzone.
 — Nie! przerwał Gobseck. Dlaczego chcesz, abym ja miał więcej zaufania do ciebie, niż ty do mnie?
 Zamilkłem.
 — I będziesz, dodał dobrodusznym tonem, prowadził moje sprawy nie żądając honorarjów, dopóki będę żył, nieprawdaż?
 — Dobrze, pod warunkiem abym nie musiał wykładać żadnych kosztów.
 — Słusznie, odparł. Ale, ale, dodał starzec,