panuje brakiem siły i którą gimnazista czułby się w obowiązku opiekować; Malwina to była kobieta z Czy widziałeś w Barcelonie?[1] Przy siostrze, Izaura robiła wrażenie miniatury przy portrecie olejnym. „Bogata jest? spytał Godfryd Rastignaka, wracając do sali balowej. — Kto taki? — Ta młoda osoba. — A! Izaura d’Aldrigger. Ależ tak. Matka jest wdową. U jej męża pracował Nucingen w jego banku w Strassburgu. Jeżeli chcesz ją zobaczyć, zakręć się z miłem słówkiem koło pani de Restaud, która daje bal pojutrze, baronowa d’Aldrigger i obie panny będą, zaprosi cię“. Przez trzy dni, camera obscura mózgu Godfryda pełna była Izaury, jej białych kamelji i jej minek. Tak, wpatrując się długo w silnie oświetlony przedmiot, zamknąwszy oczy, odnajdujemy go w zmniejszonej formie, promienny, barwny, iskrzący w ciemnościach.
— Bixiou, gubisz się w szczegółach, skup swój obraz, rzekł Couture.
— Sługa najniższy! odparł Bixiou przybierając zapewne pozę garsona z kawiarni, już się rrrobi, służę panom, żądany obrazek rrraz! Baczność, Finot, nadstaw głowę, żebym trafił do niej łopatą. Pani Małgorzata Teodora Wilhelmina Adolfus (z domu Adolfus i Spółka z Mannheimu), wdowa po baronie d’Aldrigger, to nie była poczciwa gruba niemka, nabita i flegmatyczna, biała, o twarzy złotawej jak piana w dzbanku z piwem, bogata we
- ↑ Początek słynnego wiersza Musseta.
