Strona:PL Balzac - Kobieta porzucona; Gobseck; Bank Nucingena.djvu/66

wspomnienia moje będą wolne od goryczy. Czyż: będzie jeszcze kiedy w twej mocy czarować kobiety owemi dziecinnemi figlami, młodocianemi igraszkami młodego serca, ową zalotnością duszy, wdziękiem ciała i owem błyskawicznem porozumieniem rozkoszy, słowem cudownym orszakiem który towarzyszy młodzieńczej miłości? Teraz jesteś mężczyzną, będziesz szedł swoją drogą obliczając wszystko. Będziesz miał zajęcia, troski, ambicje, zgryzoty, które ją pozbawią owego ciągłego i niezmiennego uśmiechu, jaki zawsze stroił dla mnie twoje wargi. Twój głos, dla mnie wciąż tak słodki, będzie czasami opryskliwy. Twoje oczy, zawsze rozjaśnione na mój widok niebiańskim blaskiem, będą się często chmurzyły dla niej. A wreszcie, ponieważ niepodobna jest kochać tak jak ja ciebie kocham, ta kobieta nie będzie ci się podobała tak jak ja ci się podobałam. Nie będzie tak wciąż czuwała nad sobą jak ja czuwałam, ani nie będzie tak nieustannie wmyślała się w twoje szczęście, które tak nauczyłam się rozumieć. Tak, człowiek, serce, dusza, które je znałem, nie będą już istniały; pogrzebię je w mem wspomnieniu, aby się niemi sycić jeszcze, i aby żyć szczęśliwa tem pięknem minionem życiem, nieznanem wszystkim oprócz nas“.
 „Mój drogi skarbie, jeśli wszakże nie miałeś najlżejszej tęsknoty za swobodą, jeśli miłość moja ci nie ciąży, jeśli obawy moje są urojeniem, jeżeli, jestem dla ciebie zawsze twoją EWĄ, jedyną kobietą na świecie, wówczas po przeczytaniu tego listu przybądź! przybiegnij! Och! ukochani cię