Strona:PL Balzac - Kontrakt ślubny; Pułkownik Chabert.djvu/74

umowę, ale między państwem słowo wystarczy. Zgadzacie się państwo?
 — Tak, rzekła pani Evangelista.
 — Tak, rzekł Paweł.
 — A ja? rzekła Natalja śmiejąc się.
 — Jest pani małoletnia, odparł Solonet, niech się pani nie skarży na to.
 Zaczem postanowiono, że Mathias sporządzi kontrakt, że Solonet przygotuje rachunek z opieki, i że te akty podpisze się, zgodnie z prawem, na kilka dni przed obrzędem ślubnym. Rejenci wstali z ukłonem.
 — Deszcz pada. Panie kolego, chce pan abym pana odwiózł? rzekł Solonet. Mam kabrjolet.
 — Mój powóz jest na pańskie rozkazy, rzekł Paweł chcąc odprowadzić poczciwca.
 — Nie chcę panu kraść ani chwili, rzekł starzec: przyjmuję propozycję kolegi.
 — No i cóż, rzekł Achilles do Nestora kiedy kabrjolet potoczył się ulicą, był pan naprawdę patrjarichalny. W istocie, ci młodzi ludzie zrujnowaliby się.
 — Przerażony byłem ich przyszłością, rzekł Mathias zachowując sekret co do pobudek swej propozycji.
 W tej chwili dwaj rejenci podobni byli do aktorów, którzy podają sobie ręce za kulisami, odegrawszy na teatrze scenę zniewag i nienawiści.
 — Ale, rzekł Solonet który pamiętał o interesach zawodowych, czy nie moją rzeczą jest nabyć posiadłości, o których pan mówi? Czy to nie jest zużytkowanie naszego posagu?
 — Jak zdoła pan włączyć w majorat hrabiego de Manerville dobra panny Evangelista? odparł Mathias.
 — Kancelarja rozstrzygnie tę trudność, rzekł Solonet.
 — Ale ja jestem rejentem sprzedającego zarówno jak nabyw-