Strona:PL Balzac - Księżna de Langeais.djvu/59

był niby list; musiało tedy być post-scriptum, które miało zamknąć istotną myśl. Kiedy, po pół godzinie błahej gawędy, w której jedynie akcent i uśmiech dawały treść słowom, Montriveau chciał się dyskretnie oddalić, księżna zatrzymała go wymownym gestem.
 — Nie wiem, rzekła, czy tych parę chwil, przez które miałam przyjemność rozmawiać z panem, miały dla pana natyle powabu, abym miała prawo zaprosić go do siebie. Lękam się, że to wielki egoizm z mej strony, tak pana chcieć zagarnąć... Gdybym była natyle szczęśliwa, aby się panu spodobało w moim domu, zastanie mnie pan zawsze wieczór aż do dziesiątej.
 Było to powiedziane z taką zalotnością, że Montriveau nie mógł się wymówić. Kiedy się cofnął w grupę skupioną opodal, przyjaciele winszowali mu, pół serjo pół żartem, przyjęcia z jakiem spotkał się ze strony księżnej. Ta trudna a tak świetna zdobycz jest oczywistym faktem, a zaszczyt jej przypadł artylerji! Łatwo sobie wyobrazić mniej lub więcej szczęśliwe koncepty, jakie temat ten, raz poruszony, zrodził w owym nawskroś paryskim salonie, gdzie tak lubią się bawić i gdzie żart trwa tak krótko, że każdy śpieszy się zebrać cały jego kwiat.
 Brednie te sprawiły generałowi bezwiedną przyjemność. Tysiąc nieokreślonych myśli ciągnęło jego spojrzenia ku księżnej. Myślał w duchu, że, ze wszystkich kobiet których piękność urzekła jego oczy, żadna nie była rozkoszniejszym zbiorem przymiotów, wad, uroków, jakie najbardziej młodzieńcza wyobraźnia Francuza może wymarzyć w kochance. Któryż mężczyzna, na jakimkolwiek szczeblu los go pomieścił, nie czuł w duszy nieokreślonej rozkoszy, widząc w kobiecie, którą wybrał sobie bodaj w marzeniu, potrójną doskonałość: moralną, fizyczną i społeczną, pozwalającą mu na zawsze widzieć w niej ziszczenie wszystkich pragnień? Jeżeli te warunki nie są źródłem miłości, są one bezwątpienia jednym z najsilniejszych jej współczynników. Bez próżności, powiadał głęboki moralista zeszłego wieku, miłość jest niedokrewna. To pewna, że