Strona:PL Balzac - Księżna de Langeais.djvu/86

być ani siedem miesięcy cierpliwa. Jakto! Już chciałbyś mi wydrzeć swobodę rozrządzania sobą? Nie, nie, nie mów tak już do mnie. Nie, nie mów nic. Nie chcę, nie mogę cię słuchać.
 Tu pani de Langeais odgarnęła pukle, które jej parzyły czoło. Była bardzo podniecona.
 — Przychodzi pan do słabej istoty z bardzo ścisłemi rachubami. Powiedział pan sobie: „Będzie mi gadała jakiś czas o mężu, potem o Bogu, potem o nieuchronnych skutkach miłości: ale użyję, nadużyję wpływu jaki zdobyłem, uczynię się niezbędny; będę miał za sobą więzy przyzwyczajenia, domysły świata, wreszcie, kiedy wszyscy uwierzą w końcu w nasz stosunek, stanę się panem tej kobiety“. Bądź pan szczery, to są twoje myśli... Och, pan obliczasz, i mówisz że kochasz, fe! Jesteś zakochany, och, bardzo wierzę! Pragniesz mnie, i chcesz ze mnie zrobić swą kochankę, oto wszystko. A więc nie, księżna de Langeais nie spadnie tak nisko! Niech naiwne mieszczki dadzą się brać na pańskie kłamstwa; ja, nigdy. Nic mi nie ręczy za pańską miłość. Mówi mi pan o mej piękności, mogę zbrzydnąć w pół roku, jak ta kochana księżna, nasza sąsiadka. Czaruje pana mój dowcip, mój wdzięk, ale przyzwyczaiłby się pan do nich, jak przyzwyczaiłbyś się do rozkoszy. Czy nie przyzwyczaiłeś się od kilku miesięcy do praw, których panu w mojej słabości użyczyłam? Kiedy się zgubię, kiedyś, za całą rację swej odmiany, powiesz mi tylko to słowo bez repliki: „Nie kocham już“. Stanowisko, majątek, cześć, cała księżna de Langeais utoną w oszukanej nadziei. Będę miała dzieci, które będą świadczyły o mej hańbie...
 „Ale, podjęła z gestem zniecierpliwienia, śmieszna jestem, że panu tłumaczę to, co pan wie lepiej odemnie. Dajmy wszystkiemu pokój. Całe szczęście dla mnie, że mogę jeszcze zerwać więzy, które panu wydają się tak silne. Czy jest w tem coś heroicznego przyjść do pałacu de Langeais spędzić co wieczór kilka chwil z kobietą, której szczebiot bawił pana, którą pan się bawił jak lalką? Ależ kilku młodych dudków przychodzi do mnie między trzecią