Strona:PL Balzac - Kuzyn Pons.djvu/104

 Pewnego dnia, jeden z pierwszych fryzjerów Cesarstwa (epoki, w której mężczyźni starannie pielęgnowali włosy) wychodził z domu, gdzie właśnie czesał piękną kobietę i gdzie miał klijentelę bogatych lokatorów. Wśród tych, kwitnął pewien stary kawaler, obarczony gospodynią, która nienawidziła spadkobierców swego pana. Ów ex-młodzieniec, zachorowawszy ciężko, zebrał u swego łoża najsławniejszych lekarzy, którzy nie nazywali się jeszcze wówczas książętami wiedzy. Przypadkowo, lekarze wyszli z domu równocześnie z fryzjerem. Żegnając się przed bramą, mówili zupełnie otwarcie, jak mówią między sobą wówczas, gdy skończy się komedja nazwana konsyljum.
 — To człowiek stracony, rzekł doktór Haudry.
 — Nie pociągnie ani miesiąca... dodał Desplein. Chybaby cud.
 Fryzjer usłyszał. Jak wszyscy fryzjerzy, utrzymywał stosunki ze służbą. Party potworną chciwością, pędzi natychmiast do mieszkania marcowego kawalera i przyrzeka gospodyni okrągłą sumkę, jeśli zdoła nakłonić chorego do zamienienia większej części majątku na dożywotnią rentę. W majątku umierającego, liczącego zresztą pięćdziesiąt sześć lat (które mogły się liczyć podwójnie z przyczyny kampanji miłosnych), znajdował się wspaniały dom przy ulicy Richelieu, wart wówczas dwieście pięćdziesiąt tysięcy. Dom ten, przedmiot pożądliwości fryzjera, przeszedł w jego ręce w zamian za rentę trzydziestu tysięcy. Działo się to w r. 1806. Ów fryzjer, dziś siedemdziesięcioletni, płaci jeszcze tę rentę w r. 1846. Ponieważ ex-młody człowiek ma lat dziewięćdziesiąt sześć, jest zdziecinniały i zaślubił swoją gosposię, może pociągnąć jeszcze długo; że zaś fryzjer dał gospodyni w łapę jakieś trzydzieści tysięcy, interes ten kosztuje go więcej niż miljon; ale dom wart jest dziś ośmset do dziewięciuset tysięcy.
 Idąc w ślady owego fryzjera, tandeciarz podchwycił ostatnie słowa, rzucone przez Brunnera Ponsowi, w dniu gdy ten feniks oblubieńców spotkał się z Cecylją; zapragnął tedy obejrzeć muzeum Ponsa. Remonencq żył dobrze z Cibotami; wprowadzono go do