Strona:PL Balzac - Kuzyn Pons.djvu/163

 — Tak, odparł doktór, spiknięto się przeciw niemu tak, że musiał odprzedać swoją kancelarję z powodu faktów, w których umiano znaleźć pozór winy. Wmięszał się w to prokurator, że zaś był to człowiek tamtejszy, stanął po stronie krajanów. Biedny chłopiec — nazywał się Fraisier — jeszcze chudszy i bardziej wydarty odemnie, mieszkający tak jak ja, przytulił się w naszym okręgu, gdzie musi stawać (jest adwokatem) przed sędzią pokoju w zwykłych sprawach policyjnych. Mieszka niedaleko stąd, przy ulicy de la Perle. Idź pani pod numer 9, na trzecie piętro; nawprost schodów ujrzy pani czerwoną tabliczkę, a na niej złotemi literami: Kancelarja pana Fraisier. Fraisier zajmuje się głównie pyskówkami odźwiernych, robotników, wszelkiej biedoty w okręgu; czyni to po umiarkowanych cenach. Jestto uczciwy człowiek; nie potrzebuję pani mówić, że, przy jego zdolnościach, gdyby chciał być łajdakiem, jeździłby karetą. Pogadam z nim dziś wieczór, pani idź do niego jutro rano. On zna pana Louchard, komornika; pana Tabareau, woźnego przy sądzie pokoju; pana Vitel, sędziego pokoju i pana Trognon, rejenta: ma już stosunki ze śmietanką naszej dzielnicy. Jeśli się podejmie pani interesów, jeśli pani go zdoła wprowadzić do pana Ponsa jako doradcę prawnego, będzie w nim pani miała opatrzność. Niech mu tylko pani nie proponuje, tak jak mnie, jakichś drażliwych i sprzecznych z honorem kombinacyj; ale to bystry człowiek, porozumiecie się. Następnie, co się tyczy wynagrodzenia jego usług, uczyni to pani za mojem pośrednictwem...
 Pani Cibot popatrzyła domyślnie na doktora.
 — Czy to nie ten, rzekła, co to wydobył z kłopotu panią Florimond, w sprawie sukcesji po jej przyjacielu?...
 — Ten sam, odpad doktór.
 — Czy to nie wstyd, wykrzyknęła Cibotowa, że, skoro jej uzyskał dwa tysiące renty, odmówiła mu swej ręki, kiedy o nią prosił! Mówią, że się z nim skwitowała ofiarowując mu tuzin koszul holenderskich, dwa tuziny chustek, całą wyprawkę!
 — Droga pani Cibot, rzekł doktór, wyprawka warta była ty-