Strona:PL Balzac - Kuzyn Pons.djvu/189

 — Wybaczy pani, rzekła Cibotowa zanadto jestem zmartwiona, aby się pani odcinać. Moi dwaj panowie są bardzo chorzy... Aby ich wyżywić i aby im oszczędzić przykrości, zastawiłam już ubranie mego męża, tak, dziś rano, mam tu kwit...
 — O, to coś zakrawa na dramat! wykrzyknęła piękna Heloiza. O co chodzi?
 — Pani, odparła Cibotowa, spadła tutaj...
 — Jak primaballerina, rzekła Heloiza. Sufluję pani, jedź pani dalej.
 — No, ja się spieszę, rzekł Gaudissart. Dosyć już tych żartów. Heloizo, pani jest zaufaną gospodynią naszego biednego kapelmistrza, który jest umierający; przychodzi mi powiedzieć, abym na niego nie liczył; jestem w kłopocie.
 — Och, biedny człowiek! ależ trzeba dać przedstawienie na jego dochód.
 — Toby go zrujnowało! rzekł Gaudissart, zostałby na drugi dzień winien pięćset franków przytułkom, które nie uznają w Paryżu innych biednych prócz własnych. Nie, słuchaj, moja dobra pani, skoro się zabiegasz o nagrodę cnoty...
 Gaudissart zadzwonił, natychmiast zjawił się służący.
 — Powiedz kasjerowi, aby mi przysłał tysiąc franków. Niech pani siada.
 — Och, biedna kobieta, płacze teraz!... wykrzyknęła tancerka. Głupia historja... No, no, matusiu, przyjdziemy go odwiedzić, pociesz się pani. — Słuchaj-no ty, Chińczyku, rzekła pociągając dyrektora w kąt, ty chcesz mnie ubrać w rolę z baletu Arjadna! Żenisz się, a wiesz jak ja ci mogę zatruć życie!...
 — Heloizo, mam serce wybite miedzią, jak fregata.
 — Pokażę twoje dzieci! pożyczę ich.
 — Wyznałem już nasz stosunek...
 — Bądź poczciwy, daj miejsce Ponsa Garangeotowi; biedaczek ma talent a goły jest jak święty turecki. Przyrzekam ci spokój.