Strona:PL Balzac - Kuzyn Pons.djvu/303

który kochał Ponsa, że nie słyszał ani słowa z tej ugody w sprawie procesu. W połowie aktu, dependent wszedł do gabinetu.
 — Proszę pana, rzekł do pryncypała, przeszedł ktoś, kto się chce widzieć z panem Schmucke.
 Na gest Fraisiera, rejent wzruszył ramionami.
 — Niech pan nam nigdy nie przeszkadza, kiedy się podpisuje akt... Czy to pan, czy człowiek? może wierzyciel?...
 Dependent wrócił i rzekł:
 — Chce koniecznie mówić z panem Schmucke.
 — Nazywa się?
 — Nazywa się Topinard.
 — Idę. Podpisz pan bez obawy, rzekł Gaudissart do Schmuckago. Kończcie panowie, ja się dowiem czego on chce.
 Gaudissart zrozumiał Fraisiera, obaj wietrzyli niebezpieczeństwo.
 — Czego ty tu szukasz? rzekł dyrektor do posługacza. Nie chcesz zostać kasjerem? Pierwsza zaleta kasjera to dyskrecja.
 — Panie dyrektorze...
 — Idźże do swoich spraw, nigdy nie dojdziesz do niczego, jeśli się będziesz mieszał do cudzych.
 — Proszę pana, nie mógłbym jeść chleba, którego każdy kęs dławiłby mnie w gardle!...
 — Panie Schmucke! wołał.
 Schmucke, który już podpisał i trzymał pieniądze w ręku, przyszedł na głos Topinarda.
 — To dla małej Niemedżgi i tla fas...
 — Och, drogi panie Schmucke, daje pan majątek potworom, ludziom którzy chcą panu wydrzeć honor. Zaniosłem to do zacnego człowieka, adwokata który zna tego Fraisiera; powiedział, że pan powinien skarać tyle nikczemności podejmując proces, i że oni się cofną... Niech pan czyta...
 I niebaczny przyjaciel podał pozew przesłany Schmuckemu na nowe mieszkanie. Schmucke wziął papier, przeczytał; widząc jak