Strona:PL Balzac - Kuzyn Pons.djvu/63

Ta strona została przepisana.

furta nad Menem, fakt najosobliwszy i najdziwniejszy, jaki się kiedy zdarzył w tem mieście cnotliwem mimo że stołecznem.
Gedeon Brunner, ojciec tego Fryca, jeden z owych sławnych oberżystów we Frankfurcie nad Menem, którzy, na współkę z bankierami, wykonywają dozwolone prawem operacje na sakiewce turystów, pozatem uczciwy kalwin, ożenił się z przechrzczoną żydówką, której posąg stał się podwaliną jego majątku. Żydówka ta umarła, zostawiając dwunastoletniego Fryca pod opieką ojca i pod dozorem wuja, handlarza futer w Lipsku, głowy firmy Virlaz i Sp. Wuj ten, mniej miękki niż jego futra, zmusił starego Brunnera do umieszczenia schedy młodego Fryca, liczącej wiele marek, w banku firmy Al-Sartchild, gdzie miała zostać nietknięta. Aby się zemścić za ten żydowski rygor, Brunner ożenił się powtórnie, tłumacząc to tem, że niepodobna mu prowadzić olbrzymiej oberży bez kobiecej ręki i oka. Ożenił się z córką drugiego oberżysty, w przekonaniu że bierze perłę; ale, nie mając doświadczenia, nie wiedział co to jest jedynaczka ubóstwiana przez rodziców.
Druga pani Brunner była tem, czem są młode Niemki, o ile są złe i płoche. Strwoniła majątek, i pomściła pierwszą panią Brunner, czyniąc swego męża człowiekiem najnieszczęśliwszym w pożyciu na całem terytorjum wolnego miasta Frankfurtu, gdzie podobno miljonerzy zamierzają przeprowadzić ustawę gminną, któraby zniewoliła żony do kochania wyłącznie ich. Ta Niemka lubiła rozmaite octy, które Niemcy nazywają ogólnie winem reńskiem; lubiła mody paryskie; lubiła jeździć konno; lubiła stroje... Jedyna rzecz kosztowna, której nie lubiła, to były kobiety. Znienawidziła małego Fryca, i byłaby go doprowadziła do szaleństwa, gdyby ten młody owoc kalwinizmu i mozaizmu nie miał Frankfurtu za kolebkę a firmy Virlaiz z Lipska za opiekunkę. Ale wujaszek Virlaz, cały pogrążony w futrach, czuwał jedynie nad markami w banku, dziecko zaś zostawił na pastwę macochy.
Hjena owa była tem bardziej zajadła na tego cherubinka, syna pięknej pani Brunner, iż ona sama, mimo wysiłków godnych lo-