Strona:PL Balzac - Kuzynka Bietka. T. 1.djvu/130

za najpiękniejszy z fresków, których wartość jest wszakże artystycznie o wiele wyższa.
 Hortensja powściągnęła swój zachwyt, myśląc o sumie swoich panieńskich oszczędności; przybrała obojętną minę i rzekła do kupca:
 — Jaka cena tej grupy?
 — Tysiąc pięćset franków, odparł kupiec spozierając na młodego człowieka siedzącego na taburecie w kącie.
 Młody człowiek osłupiał, widząc żywe arcydzieło barona Hulot. Hortensja spojrzała nań; poznała artystę po rumieńcu który ubarwił jego twarz pobladłą od cierpień; ujrzała iż w szarych jego oczach błysła iskierka rozniecona jej pytaniem; spojrzała na tę twarz chudą i wycieńczoną niby twarz mnicha zatopionego w askezie; pokochała te różowe i ładnie wykrojone usta, ten delikatny owal podbródka i jedwabne kasztanowate włosy Słowianina.
 — Gdyby tak tysiąc dwieście franków, odparła, poprosiłabym pana o odesłanie mi jej.
 — To antyk, proszę pani, zauważył kupiec, który, podobnie jak jego koledzy, sądził że ten termin jest najwyższą pochwałą w ustach handlarza osobliwości.
 — Wybaczy pan, ale to robione w tym roku, odparła łagodnie. Przychodzę właśnie pana prosić, w razie jeżeli zgodzimy się co do ceny, aby pan przysłał do nas artystę, moglibyśmy mu się wystarać o dość znaczne zamówienia.
 — Jeżeli jemu dam tysiąc dwieście franków, cóż będzie dla mnie? Jestem kupcem, rzekł antykwarz dobrodusznie.