Strona:PL Balzac - Kuzynka Bietka. T. 1.djvu/132

 — Wydałam moich tysiąc dwieście franków oszczędności, chodź.
 Wzięła pod ramię ojca, który powtórzył:
 — Tysiąc dwieście franków!
 — Tysiąc trzysta nawet!... ale ty mi pożyczysz to co braknie.
 — I na co, w takim kramie, mogłaś wydać podobną sumę?
 — A ba, odparła uszczęśliwiona dziewczyna, jeżeli znajdę męża, to nie wypadnie drogo...
 — Męża, dziewczyno, w tym sklepie?
 — Słuchaj, ojczulku, czy zabroniłbyś mi wyjść za wielkiego artystę?
 — Nie, moje dziecko. Wielki artysta, dzisiaj, to książę bez tytułu; to sława i majątek, dwie najwyższe korzyści społeczne; oczywiście po cnocie, dodał tonem świętoszka.
 — Rozumie się, odparła Hortensja. A co myślisz o rzeźbie?
 — Licha partja, rzekł Hulot potrząsając głową. Poza wielkim talentem, trzeba wielkich stosunków, gdyż rząd jest jedynym odbiorcą. Jestto sztuka bez odbytu, dziś kiedy niema ani życia w wielkim stylu, ani wielkich fortun, ani dziedzicznych pałaców, majoratów. Możemy dziś pomieścić w domach jedynie małe obrazki, małe posążki, toteż sztukom grozi zdrobnienie.
 — A wielki artysta któryby znalazł drogi zbytu?... podjęła Hortensja.
 — To byłoby rozwiązanie problemu.
 — I który miałby poparcie?