Strona:PL Balzac - Kuzynka Bietka. T. 1.djvu/198

nowany, stryjaszku. Trzeba mi do roku stu tysięcy franków...
 — Nie widzę w tem nic złego aby je zabrać Beduinom, odparł spokojnie Alzatczyk. Tak się robiło za Cesarstwa.
 — Nabywca twego interesu zgłosi się tu dziś rano i wypłaci ci dziesięć tysięcy franków, odparł baron Hulot. Wszak to wystarczy na podróż do Afryki?
 Starzec skinął głową na znak zgody.
 — Co do kapitałów na miejscu, bądź spokojny, ciągnął baron. Ja podejmę resztę sumy za twój dom handlowy, potrzebuję jej.
 — Wszystko jest twoje, nawet moja krew, odparł starzec.
 — Och! nie lękaj się niczego, odparł baron pomawiając stryja o więcej przenikliwości niż jej miał w istocie; co do naszych rekwizycji, uczciwość twoja nie ucierpi na tem ani trochę. Wszystko zależy od władz; otóż ja sam stworzyłem tam władze, jestem ich pewny. Wszystko to, stryjaszku, to tajemnica na śmierć i życie; znam cię, mówiłem z tobą bez wykrętów i omówień.
 — Pojedzie się, rzekł starzec. I to potrwa?
 — Dwa lata. Dostaniesz dla siebie sto tysięcy franków, aby żyć spokojnie w Wogezach.
 — Stanie się jak każesz, mój honor jest twoim, rzekł spokojnie starzec.
 — Lubię takich chwatów. Ale nie pojedziesz zanim nie ujrzysz swojej stryjecznej wnuczki szczęśliwą i zamężną. Zostaje hrabiną.
 Rekwizycje, łupy wojenne oraz cena wypłacona za