Piotra Fischera. Piotr, ciężko ranny w r. 1797, musiał porzucić służbę i puścił się na przedsiębiorstwa przy transportach wojskowych, wspomagany w tem protekcją komisarza Hulota d‘Ervy. Dość naturalnym przypadkiem, Hulot, przybywszy do Strassburga, poznał rodzinę Fischerów. Ojciec Adeliny i jego młodszy brat byli wówczas dostawcami furażu w Alzacji.
Adelinę, liczącą wówczas 16 lat, można było porównać do sławnej pani du Barry, jak ona córy Lotaryngji. Była to jedna z owych piękności skończonych, olśniewających, jedna z owych kobiet podobnych do pani Tallien, które natura wyrabia ze szczególnem staraniem, użyczając im swoich najcenniejszych darów: dystynkcji, szlachetności, wdzięku, jakiegoś odrębnego ciała, cery sporządzonej w owej tajemniczej pracowni gdzie włada przypadek. Te piękne kobiety podobne są wszystkie do siebie. Bianca Capella, której portret jest jednem z arcydzieł Bronzina, Wenus Jana Goujon której za model służyła słynna Djana de Poitiers, signora Olimpia której portret znajduje się w galerji Dorja, wreszcie Ninon, pani du Barry, pani Tallien, panna Georges, pani Récamier, wszystkie te kobiety, piękne naprzekór latom, namiętnościom lub wybrykom, mają w kształtach, w budowie, w charakterze urody, uderzające podobieństwa; możnaby mniemać, że w oceanie pokoleń istnieje jakiś prąd afrodyzyjski z którego wychodzą te Wenery, córy jednej i tej samej słonej fali.
Adelina Fischer, jedna z najpiękniejszych wśród tego boskiego plemienia, posiadała cudowne ramiona, wężowe linje, bogatą pleć owych kobiet, które się rodzą do
Strona:PL Balzac - Kuzynka Bietka. T. 1.djvu/56
Ta strona została skorygowana.
