Strona:PL Balzac - Kuzynka Bietka. T. 1.djvu/64

ryżu, gdzie Ninon była istnym skandalem w tej mierze, tak dalece można było myśleć że okradła z uroku wszystkie brzydkie kobiety XVII wieku.
 Drogą myśli o córce, baronowa wróciła do ojca; ujrzała go osuwającego się z każdym dniem, stopniowo, w błoto społeczne; zadrżała iż może kiedyś wydalą go z ministerjum. Myśl o upadku jej bożyszcza, w połączeniu z mglistą wizją nieszczęść przepowiedzianych przez Crevela, była dla biednej kobiety nie do zniesienia; straciła przytomność, pogrążyła się jakby w ekstazie.
 Kuzynka Bietka, rozmawiając z Hortensją, spoglądała od czasu do czasu aby zbadać kiedy będą mogły wrócić do salonu; ale kuzyneczka tak ją wzięła w obroty swemi pytaniami, że Bietka przeoczyła chwilę kiedy baronowa otworzyła drzwi od ogrodu.
 Elżbieta Fischer, o pięć lat młodsza od pani Hulot, mimo iż była córką najstarszego z Fischerów, daleką była od urody swej stryjecznej siostry; toteż była bardzo zazdrosna o Adelinę. Zazdrość stanowiła podstawę tego charakteru pełnego excentryczności, jak mówią Anglicy o tych pańskich chorobach. Była to typowa wieśniaczka z Wogezów w całem tego słowa znaczeniu: chuda, czarniawa, o kruczych włosach, gęstych i zrośniętych brwiach, długich i silnych ramionach; duże stopy, kilka brodawek na długiej i jakby małpiej twarzy, — oto wierny portret tej dziewicy.
 Rodzina, która utrzymywała ścisłą wspólność, poświęciła brzydką ładnej, cierpki owoc błyszczącemu kwieciu. Elżbieta pracowała na roli, podczas gdy jej stryjeczna siostra spała w puchu; toteż zdarzyło się raz, iż,