Strona:PL Balzac - Lekarz wiejski.djvu/109

 — Ma pani dzielnego męża.
 — W istocie, rzekła spokojnie obracając się, Bóg mnie hojnie obdarował.
 — Dziękujemy za wszystko, droga pani, przyszliśmy się tylko dowiedzieć, czy się pani nie zdarzyło co złego.
 — Nie, odparła. Widzi pan, właśnie pełłam w ogrodzie, żeby coś robić.
 W tej chwili nadeszły dwie matki aby przywitać Benassisa, a woźnica stał nieruchomo w podwórzu, w pozycji która mu pozwalała patrzeć na lekarza.
 — No, niechże mi pani poda rękę, rzekł Benassis do pani domu.
 Zbadał puls młodej kobiety z nadzwyczajną uwagą, skupiony i milczący. Przez ten czas trzy kobiety przyglądały się majorowi z ową naiwną ciekawością, której ludzie wiejscy nie wstydzą się okazywać.
 — Wszystko jak najlepiej, zaśmiał się wesoło lekarz.
 — A prędko urodzi? wykrzyknęły obie matki.
 — Pewnie w tym tygodniu. Czy Vigneau w drodze? zagadnął po pauzie.
 — Tak, proszę pana, odparła młoda kobieta, śpieszy się aby pokończyć interesy i móc zostać w domu na czas mej słabości. Kochany człowiek!
 — No, bywajcie, moje dzieci, niech wam Bóg szczęści! Róbcie dalej majątek i zaludniajcie świat.
 Genestas był pełen podziwu dla czystości, jaka panowała wewnątrz domu, z pozoru prawie zrujnowanego. Widząc zdziwienie oficera, Benassis rzekł:
 — Jedna pani Vigneau umie taki ład utrzymać w gospodarstwie! Niejednemu z miasteczka zdałoby się przyjść tu na naukę.
 Ceglarzowa odwróciła głowę rumieniąc się: ale na twarzach dwóch matek zajaśniała cała przyjemność, jaką im sprawiła po-