Strona:PL Balzac - Małe niedole pożycia małżeńskiego.djvu/57

X.

Bąk małżeński

 Otóż, pod tą linją, tak bliską znaku tropikalnego którego dobry smak nie pozwala nazwać, aby pospolitym i niegodnym żartem nie pokalać tej subtelnej książki, zjawia się straszliwa mała niedola, nazwana przez autora, w wielce pomysłowej przenośni, bąkiem małżeńskim; ze wszystkich much, komarów, mustików, tarakanów, pcheł i skorpionów najdokuczliwszym, zwłaszcza że nie wynaleziono dotąd przeciw niemu środka. Bąk ten nie kąsa natychmiast; zaczyna od brzęczenia koło uszu, ty zaś zrazu nie zdajesz sobie sprawy co to takiego.
 Tak naprzykład, bez à propos, najnaturalniej w świecie, Karolina mówi: Pani Deschars miała wczoraj bardzo ładną suknię...
 — Tak, ma dużo gustu, bąka Adolf bez wiary w to co mówi.
 — Dostała ją od męża, odpowiada Karolina wzruszając ramionami.
 — A, tak...
 — Tak; suknię za czterysta franków. Z najlepszego aksamitu.
 — Czterysta franków! — wykrzykuje Adolf w pozie apostoła Tomasza.
 — Tak, ale są dwa staniki do zmiany i...
 — To mi człowiek, ten Deschars! odpowiada Adalf ratując się żartem.
 — Nie wszyscy mężowie mają jego delikatność, nadmienia Karolina sucho.
 — Jaką delikatność?...
 — No... tę, aby pamiętać o dwóch stanikach, tak aby można nosić suknię jeszcze wówczas gdy jako wieczorowa będzie już niemodna.
 Adolf powiada sobie w duchu: — Karolina chce sukni.
 Biedny człowiek!...
 W jakiś czas potem, pan Deschars dał świeże obicia i firanki