Strona:PL Balzac - Małe niedole pożycia małżeńskiego.djvu/61

w najlepszy humor. Karolinie nie trzeba dwa razy powtarzać! Tymczasem, Adolf zamówił pocichu u Borrela, w Rocher de Cancale, wykwintny obiadek na dwie osoby.
 — Skoro już idziemy do Varietés, zjedzmy obiad w jakiej knajpie! wykrzykuje nagle Adolf z taką miną, jakgdyby ta szczęśliwa myśl przyszła mu nagle do głowy.
 Karolina, uszczęśliwiona tym pozorem romansowej przygody, wślizguje się do gabinetu, gdzie zastaje nakryty stolik i wykwintną zastawę, jaką Borrel ofiarowuje ludziom dość bogatym aby pozwolić sobie na ten lokal, przeznaczony dla wielkich tego świata którzy chcą się na chwilę zabawić w zwykłych śmiertelników.
 Kobiety na obiadach proszonych jedzą zazwyczaj mało: czują się skrępowane w swoim ukrytym pancerzu, mają na sobie sznurówkę od wielkich występów, są w obecności kobiet, których oczy są równie niebezpieczne jak języki. Lubią nietyle jeść smacznie co wykwintnie: wysysać nóżkę raka, ogryzać udko przepiórki, pokosztować skrzydełka kapłona, zacząć zaś od kawałka świeżutkiej ryby, której smak zaostrza jeden z owych sosów będących chwałą francuskiej kuchni. Francja króluje swoim smakiem: w rysunku, w modach i t. d. Otóż, sos jest tryumfem smaku w kuchni. Zatem, gryzetka, mieszczka czy księżna, każda wrażliwa jest na urok smacznego obiadku, podlanego doskonałem winem, zakończonego owocami takiemi jakie widuje się tylko w Paryżu, zwłaszcza gdy potem idzie się trawić ten obiadek w teatrzyku, w wygodnej loży, słuchając głupstw mówionych na scenie oraz szeptanych przez kogoś do ucha jako komentarz do tych które słyszy się ze sceny. Tak; ale rachunek restauratora wynosi sto franków, loża trzydzieści, powóz, tualeta (świeże rękawiczki, kwiaty, i t. d.), tyleż. Ogółem, wypada to na jakie sto sześćdziesiąt franków, coś koło czterech tysięcy miesięcznie, jeśli się często odwiedza Operę komiczną, Włochów i Wielką operę. Cztery tysiące franków miesięcznie, to dziś procent od dwóch miljonów kapitału. Ale cóż?... honor małżeński tego wymaga.