Strona:PL Balzac - Małe niedole pożycia małżeńskiego.djvu/97

wynika, że trismus jest to trismus; zarazem nadmienia z wielką skromnością, że, o ile nauka wie że trismus jest to trismus, o tyle nie zna zupełnie przyczyn tego nerwowego odruchu, który zjawia się, mija, wraca... — To też, uznaliśmy, powiada, że to jest czysto nerwowe.
 — Czy to bardzo niebezpieczne? pyta Karolina zaniepokojona.
 — Ani trochę. Jak pani sypia?
 — Na boku.
 — Dobrze; na którym?
 — Na lewym.
 — Dobrze; ile materaców?
 — Trzy.
 — Dobrze; a czem wypchane?
 — Czem? pewno włósiem...
 — Dobrze; niech się pani trochę przejdzie... Och, ale proszę iść swobodnie, jakgdyby nikt na panią nie patrzył.
 Karolina posuwa się elastycznym krokiem, uwypuklając kształty godne cór Andaluzji.
 — Nie czuje pani jakiejś ociężałości w kolanach?
 — Nie... zdaje mi się... (Powraca). — Mój Boże, gdy się na taką rzecz zwróci uwagę... owszem, wydaje mi się że czuję.
 — Dobrze. Czy pani, od jakiegoś czasu, przebywała dużo w domu?
 — Och, tak, doktorze, dużo, zbyt dużo... i sama.
 — Tak! bardzo dobrze. Co pani kładzie na głowę na noc?
 — Haftowany czepeczek, czasem, czasem fularową chusteczkę...
 — Czy nie czuje pani w głowie gorąca... lekkich potów?
 — W czasie snu?... To trudno zauważyć...
 — Budząc się, nie spostrzega pani czasem, że chusteczka na czole jest wilgotna?
 — Czasami.
 — Dobrze. Proszę mi dać rękę.
 Doktór wyjmuje zegarek.