Strona:PL Balzac - Muza z Zaścianka.djvu/22

Ta strona została przepisana.

W tej epoce, Jego Eminencja arcybiskup z Bourges nawrócił właśnie na katolicyzm młodą osobę, należącą do jednej z tych mieszczańskich rodzin, które były głównemi podporami kalwinizmu, i które, dzięki swemu podrzędnemu stanowisku, lub dzięki „porozumieniu z niebem“[1] uniknęły prześladowań Ludwika XIV. Wyszedłszy w XVI w. z rękodzielników, Piédeferowie — których nazwisku dał początek jeden z owych dziwacznych przydomków jakie sobie przybierali żołnierze Reformy — stali się z czasem uczciwymi sukiennikami. Za Ludwika XVI, Abraham Piédefer tak licho pokierował swoje interesy, iż, w 1786, umierając, zostawił dwoje dzieci w stanie bliskim nędzy. Jeden z chłopców, Tobiasz Piédefer, puścił się do Indyj, zdając skromne dziedzictwo starszemu bratu. Podczas Rewolucji, Mojżesz Piédefer skupował dobra narodowe, burzył opactwa i kościoły wzorem swoich przodków, i ożenił się, rzecz osobliwa, z katoliczką, córką członka Konwentu, który zginął na rusztowaniu. Ten ambitny Piédefer umarł w 1819, zostawiając żonie majątek nadwerężony spekulacjami rolniczemi, i dwunastoletnią córeczkę zdumiewającej piękności. Wychowana w kalwinizmie, dziewczynka otrzymała imię Diny, zgodnie z zasadą, wedle której hugonoci czerpią swoje imiona w Biblji, aby nie mieć nic wspólnego ze świętymi rzymskiego Kościoła. Panna Dina Piédefer, umieszczona przez matkę w najlepszym pensjonacie w Bourges u panien de Chamarolles, zyskała tam sławę zarówno dzięki swoim przymiotom co dzięki piękności; ale spostrzegła równocześnie, iż zasuwają ją w cień młode panny „urodzone“, bogate, mające później w świecie odgrywać daleko świetniejszą rolę, niż mała mieszczka, której matka czekała na rezultaty mężowskiej likwidacji. Zdoławszy się wynieść chwilowo nad młode towarzyszki, Dina zapragnęła także w życiu znaleźć się z niemi na równej stopie. Wpadła tedy na pomysł wyrzeczenia się kalwinizmu, w nadziei iż kardynał otoczy opieką swą duchową zdobycz i zajmie się jej przyszłością. Możecie już stąd osądzić

  1. Znany cytat z Tartufe’a Moliera (Il-y-a avec le ciel des accomodements).