Strona:PL Balzac - Ostatnie wcielenie Vautrina.djvu/178

trzech dniach, władze, powiadomione o tym stanie rzeczy, postanowiły wkroczyć. Pan Popinot, sędzia śledczy, przybył w towarzystwie prokuratora z Paryża, i oto co stwierdzili.
 Ani krata przy bramie, ani drzwi nie nosiły śladów włamania. Klucz tkwił w zamku od wewnątrz. Sztaby żelazne były nienaruszone. Zamki, okienice, wszystkie zamknięcia nietknięte.
 Mury nie zdradzały żadnego śladu świadczącego o przejściu złoczyńców. Kominki gliniane posiadały zbyt mały otwór aby się nim było można przedostać. Wszedłszy na pierwsze piętro, urzędnicy, żandarmi i Bibi-Lupin znaleźli wdowę i służącą uduszone, każdą w swojem łóżku, zapomocą fularów, jakie wiąże się w nocy na głowę. Trzy tysiące franków znikły, równie jak nakrycie i klejnoty. Ciała już zaczynały gnić, zarówno jak ciało pieska oraz jednego z psów podwórzowych. Zbadano palisadę otaczającą ogród: żadnego uszkodzenia. W ogrodzie, na ścieżkach, żadnych ludzkich śladów. Sędzia śledczy skłonny był przypuszczać, iż morderca przeszedł po trawie aby nie zostawić odcisku kroków; ale jak dostał się do domu? Drzwi od ogrodu opatrzone były trzema sztabami, również nietkniętemi. I z tej strony klucz tkwił w zamku, jak przy drzwiach wchodowych od dziedzińca.
 Wszystkie te niemożliwości stwierdzili dokładnie Popinot, Bibi-Lupin który został tam cały dzień rozważając wszystko, wreszcie sam prokurator i wachmistrz żandarmerji z Nanterre. Morderstwo to stało się straszliwą zagadką, w której władze i sąd miały być pobite.
 Dramat ten, ogłoszony przez Gazetę sądową, spełnił się w zimie z r. 1828 na 1829. Bóg wie, co za szał ciekawości obudziła ta osobliwa sprawa w Paryżu; ale Paryż, który co rano ma nowe dramaty do pożarcia, zapomina wszystko. Za to policja nie zapomina niczego. W trzy miesiące po tych daremnych poszukiwaniach, dziewczyna, którą agenci zauważyli z powodu jej rozrzutności i którą mieli na oku dla jej konszachtów ze złodziejami, próbowała zastawić przez przyjaciółkę dwanaście nakryć i złoty zegarek z łań-