Strona:PL Balzac - Pierwsze kroki; Msza Ateusza.djvu/130

 — Ale czemu nie miałby przyjść sam tutaj? rzekł hrabia udając zamyślenie.
 — Chory jest, Ekscelencjo.
 — Czy pan jest tego pewny?
 — Byłem u niego...
 — Panie Moreau, rzekł hrabia przybierając wyraz surowy, niemal straszny, coby pan zrobił z zaufanym człowiekiem, gdyby, znając sekret choroby którą pan chce zachować w tajemnicy, natrząsał się z pana z ladacznicą?
 — Zatłukłbym go kijami.
 — A gdyby pan do tego spostrzegł, że on nadużywa pańskiego zaufania i okrada pana?
 — Starałbym się go złapać na gorącym uczynku i posłałbym go na galery.
 — Posłuchaj pan, panie Moreau, mówił pan z pewnością o moich chorobach u pani Clapart i wyśmiewrał się pan z nią z miłości mojej do mojej żony, gdyż mały Husson opowiadał mnóstwo szczegółów tyczących mojej kuracji podróżnym w publicznym dyliżansie, dziś rano, w mojej obecności; a nie chcę powtórzyć, w jakich słowach ośmielał się spotwarzać moją żonę. Wreszcie, dowiedziałem się z własnych ust ojca Léger, który wracał z Paryża w pietrkowym dyliżansie, o planie ułożonym przez rejenta z Beaumont, przez pana i przez niego, odnośnie do Moulineaux. Jeżeli pan był u pana Margueron, to poto aby mu kazać udawać chorego; tak dalece nie jest chory, że oczekuję go na obiad, i przyjdzie. Panie Moreau, wybaczyłem panu, że pan masz dwieście pięć