kiem kawalerji w linji. W lutym r. 1830, pani Clapart uzyskała przez księdza Gaudron, który został, proboszczem św. Pawła, protekcję następczyni tronu i Oskar został podporucznikiem.
Mimo iż na pozór ambitny Oskar zdawał się oddany Burbonom, w głębi serca ex-dependent był liberałem. Toteż, w bitwie w roku 1830, przeszedł na stronę ludu. Odstępstwo to, które miało swoje znaczenie dzięki punktowi na którym się odbyło, zwróciło nań uwagę. W upojeniu tryumfu, w sierpniu, Oskar, mianowany porucznikiem, otrzymał krzyż Legji, i uzyskał to, że go przydzielono jako adjutanta do La Fayette’a, który go promował na kapitana w r. 1832. Kiedy amatora najlepszej z republik usunięto z naczelnego dowództwa gwardji narodowej, Oskar Husson, którego oddanie nowej dynastji graniczyło z fanatyzmem, znalazł się jako major w pułku wysłanym do Afryki w pierwszej wyprawie. Wicehrabia de Sérisy był w tym pułku podpułkownikiem. W bitwie pod Macta, gdzie trzeba było ustąpić pola Arabom, pan de Sérisy padł ranny pod ubitym koniem. Oskar rzekł wówczas do swego szwadronu:
— Panowie, czeka nas śmierć, ale nie możemy opuścić naszego pułkownika...
Rzucił się pierwszy na Arabów, a jego ludzie, porwani, poszli za nim. W pierwszem zdumieniu, w jakie wprawił ich ten wściekły atak, Arabowie pozwolili Oskarowi unieść wicehrabiego, którego wziął na swego konia uciekając galopem, mimo że w zamęcie straszliwej walki otrzymał dwa ciosy
Strona:PL Balzac - Pierwsze kroki; Msza Ateusza.djvu/210
Ta strona została przepisana.