Strona:PL Balzac - Pierwsze kroki; Msza Ateusza.djvu/215

Biorę miejsce w środku, odparł Jerzy, który przypomniał sobie zajście z panem de Sérisy.
 Przyjrzał się badawczo Oskarowi i jego matce, ale nie poznał ani jego ani jej. Oskar miał cerę spaloną afrykańskiem słońcem, miął gęste wąsy i duże faworyty; ściągła jego twarz i wydatne rysy harmonizowały z wojskową postawą. Rozetka oficera Legji, brak jednej ręki, prostota stroju, wszystko to zmyliłoby wspomnienia Jerzego, gdyby pamiętał jeszcze o dawnej swej ofierze. Co się tyczy pani Clapart, którą Jerzy zaledwie niegdyś widział, dziesięć lat dewocji przeobraziło ją całkowicie. Nikomu nie przyszłoby na myśl, że ta niemal szarytka kryje Aspazję z roku 1797.
 Ogromny starzec ubrany z prosta ale zamożnie, w którym Oskar poznał ojca Léger, przybył zwolna i ciężko; pozdrowił poufale Pietrka, odnoszącego się doń z owym szacunkiem, jaki w każdym kraju należy się miljonerom.
 — Ech! ależ to ojciec Léger! coraz bardziej odpowiedzialny, wykrzyknął Jerzy.
 — Z kim mam zaszczyt? spytał sucho ojciec Léger.
 — Jakto, nie poznaje pan pułkownika Jerzego, przyjaciela Alego-paszy? Podróżowaliśmy razem pewnego dnia, wraz z hrabią de Sérisy, który zachował incognito.
 Jednem z najpospolitszych głupstw ludzi wykolejonych, jest to, że chcą poznawać ludzi i chcą aby ich poznawano.
 — Bardzo się pan zmienił, odparł stary han-