wego zrozumienia dramaciku, który miał się rozegrać w pietrkowym dyliżansie.
Pan Hugret de Sérisy pochodzi w prostej linji od słynnego prezydenta Hugret, uszlachconego za Franciszka I-go.
Rodzina ta nosi w herbie tarczę pół złotą pół czarną w czerwonej ramie z napisem: I, semper melius eris, godło które, niemniej jak dwa motowidła wzięte za podpory tarczy, dowodzi skromności mieszczańskich rodzin, w czasach gdy Stany trzymały się na swojem miejscu. Naiwność naszych dawnych obyczajów odbija się w kalamburze Eris, które, połączone z początkowem I oraz końcowem S ze słowa melius, daje nazwisko (Sérisy) majątku z którego uczyniono hrabstwo.
Ojciec hrabiego był Pierwszym Prezydentem Parlamentu przed Rewolucją. On sam, już Radca Stanu w Wielkiej Radzie w r. 1787, jako dwudziestodwuletni młodzieniec, odznaczył się tam bardzo pięknemi raportami w drażliwych sprawach. Nie wyemigrował w czasie rewolucji, przebył ją w dobrach swoich w Sérisy, koło Arpajon, gdzie szacunek, jakiego zażywał jego ojciec, uchronił go od wszelkiego nieszczęścia. Spędziwszy kilka lat na pielęgnowaniu prezydenta de Sérisy, który umarł w r. 1794, wszedł w owej epoce do Rady Pięciuset; kiedy go wybrano, przyjął wybór aby rozproszyć swą boleść. W epoce 18 Brummaire, pan de Sérisy stał się, jak wszystkie stare rodziny sądownicze, przedmiotem zabiegów Pierwszego Konsula, który go pomieścił w Radzie Stanu i powierzył
Strona:PL Balzac - Pierwsze kroki; Msza Ateusza.djvu/22
Ta strona została przepisana.