przyjmował kubany, jeżeli myślał o sobie przy każdym kontrakcie, jeżeli posunął swoje prawa aż do nadużycia, wedle litery kodeksu pozostawał uczciwym człowiekiem i żaden dowód nie mógłby usprawiedliwić wniesionego przeciw niemu oskarżenia. W duchu jurysprudencji najuczciwszych kucharek w Paryżu, dzielił między hrabiego a siebie zyski swej zręczności. Ten sposób zaokrąglenia swojej fortunki to była jedynie kwestja kazuistyki. Czynny, rozumiejący dobrze interesy hrabiego, Moreau chwytał tem pilniej każdą sposobność korzystnych nabytków, ile że zarabiał zawsze na tem hojną gratyfikację. Presles przynosiło na czysto siedemdziesiąt dwa tysiące franków. Toteż, na dziesięć mil w około każdy mówił: „Hrabia de Sérisy ma w swoim rządcy drugiego siebie“!
Jako człowiek ostrożny, Moreau umieszczał, od roku 1817, co rok swoje zyski i dochody w rencie państwowej, zaokrąglając swój skarbczyk w największej tajemnicy. Odrzucał proponowane interesy, powiadając że nie ma pieniędzy, i tak dobrze grał przed hrabią biedaka, że uzyskał dwa bezpłatne miejsca dla swoich dzieci w kolegjum Henryka IV. W tej chwili, Moreau posiadał sto dwadzieścia tysięcy franków kapitału w rencie trzyprocentowej, która zmieniła się na pięcioprocentową i podniosła się od tego czasu na ośmdziesiąt. Tych sekretnych stodwadzieścia tysięcy franków i folwark w Champagne zaokrąglony nabytkami, stanowiły majątek wynoszący jakieś dwieście ośmdziesiąt tysięcy franków, dający szesnaście tysięcy renty.
Strona:PL Balzac - Pierwsze kroki; Msza Ateusza.djvu/31
Ta strona została przepisana.
