kulantów walczących od r. 1822 przeciw Touchardom, znajdowały zazwyczaj punkt oparcia w sympatjach tubylców miejscowości którą obsługiwały. Przedsiębiorca, równocześnie konduktor i właściciel wehikułu, był to zazwyczaj miejscowy oberżysta, znający na wylot kraj, ludzi i interesy. Załatwiał inteligentnie zlecenia, żądał za swoje drobne usługi mniej, a tem samem dostawał więcej, niż Messageries-Touchard. Umiał wywinąć się od akcyzy. W potrzebie przekraczał rozporządzenia co do liczby podróżnych. Posiadał wreszcie sympatje ludu. Toteż, kiedy wyrósł konkurent i dawny miejscowy konduktor podzielił z nim dni tygodnia, wiele osób odkładało podróż aby ją odbyć w towarzystwie starego woźnicy, mimo że stan jego wehikułu i koni nie wiele mógł budzić zaufania.
Jedną z linji którą Touchardowie usiłowali zmonopolizować, której im broniono najzajadlej, i o którą jeszcze toczy się walka z następcami ich, Tuluzami, to linja z Paryża do Beaumont-sur-Oise, linja nadzwyczaj zyskowna, skoro trzy przedsiębiorstwa wyciskały ją równocześnie w r. 1822. Napróżno Messageries obniżały ceny, napróżno mnożyły godziny odjazdu, napróżno budowały doskonałe wehikuły, konkurencja utrzymała się; tak bardzo wydajna jest linja, przy której znajdują się małe miasteczka jak Saint-Denis i Saint-Brice, wioski jak Pierrefitte, Groslay, Ecouen, Poncelles, Moisseles, Baillet, Monsoult, Maffliers, Franconvlle, Presles, Nointel, Nerville, etc. Touchardowie rozszerzyli w końcu kurs od Paryża aż do Chambly.
Strona:PL Balzac - Pierwsze kroki; Msza Ateusza.djvu/5
Ta strona została przepisana.