Strona:PL Balzac - Stracone złudzenia.djvu/182

 — Jakto!... twoje buty?... rzekł Camusot, oddychając swobodniej.
 — A cóż pan sądził? spytała wyniośle. Och, ty grubasie głupi, ty może myślałeś?... — Nie, on byłby zdolny przypuszczać!... rzekła do Berenice. — Mam męską rolę w sztuce Iksa, a nigdy nie przebierałam się za mężczyznę. Szewc teatralny przysłał mi te buty, abym się przyzwyczajała chodzić, nim dostrczy mi bucików wykonanych na miarę; włożyłam je, ale tak mi dolegały, żem zdjęła, a i tak trzeba będzie włożyć znowu.
 — Nie kładź, skoro cię cisną, rzekł Camusot którego buty te cisnęły również, ale w serce.
 — Pewnie, rzekła Berenice, że lepiejby pani zrobiła, zamiast się dręczyć jak przed chwilą; aż pani płakała, proszę pana! O, gdybym ja była mężczyzną, nigdybym nie pozwoliła płakać kobiecie, którąbym kochała! lepiejby pani zrobiła, zamawiając buciki z cieniutkiego safjanu. Ale dyrekcja tak skąpi na wszystkiem! Doprawdy, powinienby pan zamówić dla pani...
 — Tak, tak, rzekł kupiec. Dopieroś wstała? spytał Koralji.
 — W tej chwili, wróciłam dopiero o szóstej, naszukawszy się ciebie wszędzie: przez ciebie trzymałam dorożkę siedm godzin. Oto pańska troskliwość! zapomnieć o mnie dla butelki. Musiałam się szanować, skoro teraz mam grywać co wieczór, dopóki Alkad będzie robił kasę. Nie chcę zadać kłamu recenzji tego młodego człowieka.
 — Piękny chłopiec, rzekł Camusot.
 — Uważasz? Nie lubię tego typu mężczyzn, zanadto podobni do kobiety, przytem taki laluś nie umie kochać jak wy, stare pierniki sklepowe. Tacy jesteście wynudzeni!
 — Czy pan będzie jadł obiad z panią? spytała Berenice.
 — Nie, niewyraźnie się dziś czuję.
 — Byłeś ładnie wstawiony wczoraj. Tak, staruszku: przedewszystkiem, nie lubię mężczyzn którzy piją...