Strona:PL Balzac - Stracone złudzenia.djvu/239

 — Jaki pan głupi! rzekła bohaterka do reżysera, to amant Koralji!
 Natychmiast reżyser zwrócił się do Lucjana i rzekł:
 — Niech pan będzie łaskaw zaczekać, pomówię z dyrektorem.
 Tak więc, najdrobniejsze szczegóły dowodziły Lucjanowi potęgi dziennika i pieściły jego próżność. Dyrektor przybył i uzyskał od księcia de Rhétoré i tancerki Tulji, którzy zajmowali lożę na proscenium, że zaprosili Lucjana do siebie. Książę zgodził się, poznając Lucjana.
 — Doprowadził pan dwie osoby do rozpaczy, rzekł młody człowiek, opowiadając o baronie du Châtelet i pani de Bargeton.
 — Cóż dopiero będzie jutro? rzekł Lucjan. Dotychczas, przyjaciele moi bawili się z nimi jak woltyżerowie, ale, dzisiejszej nocy, strzelam ostremi kulami. Jutro zobaczycie, czemu sobie drwimy z Poteleta. Artykuł zatytułowany jest: Potelet w 1811, a Potelet w 1821. Châtelet będzie typem ludzi, którzy zaparli się swego dobroczyńcy, przechodząc do Burbonów. Skoro dam im uczuć wszystko co mogę, pójdę do pani de Montcornet.
 Podczas rozmowy z księciem Lucjan sypał iskrami dowcipu; pragnął, za wszelką cenę, dowieść młodemu magnatowi, jak grubą omyłkę popełniły panie d’Espard i de Bargeton lekceważąc go; ale odsłonił koniuszek ucha, próbując podtrzymać swoje prawa do nazwiska de Rubempré, kiedy, przez złośliwość, książę de Rhétoré nazwał go panem Chardon.
 — Powinienby pan, rzekł książę, zostać rojalistą. Pokazałeś że masz talent, pokaż teraz że masz głowę. Jedynym sposobem uzyskania dekretu króla któryby panu wrócił tytuł i nazwisko macierzystych przodków, jest prosić o to w nagrodę usług oddanych Zamkowi. Liberały nigdy cię nie zrobią hrabią! Widzisz pan, Restauracja da sobie w końcu rady z prasą, jedyną naprawdę niebezpieczną potęgą. Nadto długo zwlekano, już powinnaby mieć kaganiec na pysku. Skorzystaj pan z ostatnich chwil tej wolności, aby się okazać groźnym. Za kilka lat, nazwisko i tytuł będą we Fran-