Strona:PL Balzac - Stracone złudzenia.djvu/263

Nim się pożegnał, podszedł porozmawiać z każdą z pań, rozwijając wszystkie uroki dowcipu.
 — Co za pretensjonalność! rzekł des Lupeaulx do margrabiny, gdy Lucjan wyszedł.
 — Zepsuje się nim dojrzeje, rzekł de Marsay z uśmiechem. Musicie panie mieć jakieś ukryte pobudki, aby mu tak przewracać w głowie.
 Lucjan zastał Koralję w dziedzińcu, w powozie, przyjechała aby czekać na niego; pamięć jej wzruszyła go. Opowiedział Koralji wieczór. Ku zdziwieniu Lucjana, aktorka pochwaliła nowe ideje, które błąkały się już po jego głowie i zachęciła go mocno, aby się zaciągnął pod sztandar ministerjalny.
 — Z liberałami możesz oberwać tylko guzy, konspirują, zabili księcia de Berri. Czy obalą kiedy rząd? Nigdy! Przez nich nie dojdziesz do niczego, gdy, po przeciwnej stronie, zostaniesz hrabią. Możesz oddać usługi, zostać parem Francji, ożenić się bogato. Bądź rojalistą. Zresztą to należy do szyku, rzekła rzucając słowo, które dla niej stanowiło najwyższy argument. Val-Noble, u której byłam na obiedzie, powiedziała mi, że Teodor Gaillard zakłada stanowczo dziennik rojalistyczny Jutrzenka, aby odpowiadać na ataki waszego świstka i Zwierciadła. Wedle niego, pan de Villèle i jego ludzie znajdą się w gabinecie przed upływem roku. Staraj się skorzystać z tej zmiany, stając przy nich wówczas gdy jeszcze są niczem; ale nie mów nic Stefanowi ani innym: byliby zdolni wypłatać ci jakąś sztuczkę.
 W tydzień potem, Lucjan stawił się u pani de Montcornet, gdzie doświadczył najgwałtowniejszego wzruszenia, widząc kobietę którą niegdyś tak kochał, a której jego żarciki musiały przeszyć serce. Luiza także się przeobraziła! Stała się znowu tem, czem byłaby bez wpływów prowincji, wielką damą. Żałoba jej odznaczała się wdziękiem i wyszukaniem, które nie dowodziły zbyt smutnego wdowieństwa. Lucjan mniemał iż odgrywa pewną rolę w tej zalotności i nie mylił się; ale pokosztował już, niby Sinobrody, świeżego