Strona:PL Balzac - Zamaskowana miłość.djvu/16

 — Jakto! Już? Tak prędko? — wykrzyknął Leon. Czy pozwolisz mi przynajmniej odprowadzić się do powozu?
 Maska oparła się na jego ramieniu i poszli za pierwszą parą idącą przodem.
 — Ach! Przez litość — błagał Leon — dokończmy rozmowy, tak nieszczęśliwie przerwanej... Dokończ tych słów czarujących; a była właśnie mowa o widzeniu się kiedyś; kiedy? gdzie? jak?.. Pomyśl tylko, że za chwilę postradam wszystko, oprócz wspomnienia... Nie zechcesz-że dodać do niego źdźbła nadziei?
 — Pan więc raczył zapomnieć o gniewie?
 — Daj pokój docinkom... przez litość. Chcesz mi się wymknąć... A w jakiż sposób mógłbym...
 — Może być, że przybędę tu znowu, na bal maskowy w półpoście...
 — Trzy tygodnie! O! bogi nieśmiertelne! Całe trzy wieki!
 — Tak! za trzy tygodnie! lub nigdy...
 — Umrę do tego czasu, umrę z niecierpliwości i tęsknoty!
 — A toby pokrzyżowało bardzo moje zamiary!
 — Twoje zamiary?
 Doszli już do drzwi; podjechała kareta, której barwy ani herbu niemożna było rozróżnić w ciemności; murzyn otworzył drzwiczki.