Strona:PL Barczewski - Kiermasy na Warmji.djvu/107

Ta strona została przepisana.
Dodatek

Spostrzeżenia — objaśnienia.

Ponieważ „Kiermasy na Warmji“ po części pisane są w trzech djalektach, mianowicie w mazurskim i warmijskim a- i e-djalekcie, nadto w nieutartej, co do a-djalektu, może po raz pierwszy ukazującej się pisowni, więc potrzebne są niektóre dopiski i objaśnienia, zwłaszcza, że wszystkie trzy djalekty po szczególnych wsiach, miastach i okolicach w różnych przedstawiają się formach i odbrzękach.
Na przykład nie zachodzący w piśmiennej mowie odbrzęk ang:w rangku“ (w ręku) „psiuł z rangki woda“ nie da się chyba inaczęj wyrazić w piśmie, jak przez zestawienie liter ang, ażeby wydostać brzmienie jak w wyrazach: angelus, Angoulême, Angst. Dalej a-djalekt ma wyraz: ksiąjżka (książka). Odbrzek ą nie jest jak w wyrazie ksiojżka i nie ksiójżka lecz ąj. Wyraz gęsi przedstawia się w a-djalekcie jak: gajsi i gasi, w e-djalekcie: gejsi i gesi, po miastach gensy, po rosyjsku gusy — więc ten sam wyraz w różnych odbrzękach. Sprawa dla językoznawców bardzo ciekawa i dochodzeń godna.

Warmijska deklinacja:
I.
Liczba pojedyńcza.
1. gniady koń dobry brat ksiądz
2. gniadego konia dobrego brata ksiandza
3. gniade(a) mu koniozi dobre(a)mu bratu ksiandzu
4. gniadego konia dobrego brata ksiandza
5. gniady koniu dobry bracie ksiajże
6. z gniadam koniam z dobram bratam ksiandzam
7. w gniadam koniu w dobram bracie ksiandzu