3. námá, wáma (wam), jam, ku niam, jem, niem,
4. náju, wáju, jech, je (łone),
5. wy (wyście, wyśta są),
6. z náma, wáma, z niami, niemi (e-djal.),
7. w náju, wáju, niéch.
„Z wáju nicht nic ni má.“ Chto, chtóry, jeki, czyjéch — są ustawiczne formy warmijskich djalektów, mazurski djalekt używa ich tylko na pograniczu warmijskiem, dalej ku Polsce, ma czyste kto, który (nie który), jaki (nie jeki), choć wszędzie scypie czyli sycy, jak mówią na Śląsku.
Odrębne formy djalektów warmijskich są: jedan, sztery (Mazur ma ctery), psiańć (psieńc, psienc), sietom (sietem), łosiom (łosiem), dzieziańć (dziezieńć w e-djal.), szternáście, psiantnáście (psientnáście), psiantnáście tysiancy. Dalej: dwaj, w 3. przyp. dwoma, dwa nie dwie, ale łobzie (obie), w 3. przyp. łobom i łoboma w wszystkich rodzajach, obydwaj nie znane tu, jak obydwie. Trzy i t. d. ma w 3. przyp. trzoma, szteroma, w 6. przyp. z trzoma, psiańcioma, w 7. prz. w trzech, w psięciu, w psiańciu.
Ułamki: pół, półtora, dwie trzecie zachodzą tu w formach: pu, putora, dwa trzecie, ale: o godzinie pu do trzeci i w pu do trzeci, czwarty, psiąty.
| psisza | cytám | mám | banda (bende) |
| psiszesz | cytász | mász | bańdziesz (eń) |
| psisze | cytá | má | ban(eń)dzie |
| psiszewa | cytáwa | máwa | bandziewa |
| psiszeta | cytáta | máta | bańdzieta (eń) |
| psiszą | cytáją | mają | ban(en)dą |
| Psisałam (m.), | cytáłam (m.), | mniáłam (m.), | bułam |
| psisałam (f.), | cytałam (f.), | mniałam (f.) | — m., f., n. |
