Kóńcówka ani zachodzi w rodzaju męskim, żeńskim i nijakim. Mazur ma wyraźne: byłem, byłam, byłom. Ale na Warmji w r. męzk. wyraźne: áłam, w ż. ałam.
| psisáłeś, psisałaś | mniáłeś, inniałaś, | bułeś (aś, oś) |
| psisáł, psisała, psisało | mniáł (a, o) | buł, buła (o) |
| psisalim (łym) | mnielim, mniałym | bylim, byłym |
| psisaliśta (łyśta) | mnieliśta (ałyśta) | byliśta (łysta) |
| psisali (ły) | mnieli (ały) | byli, były |
| łumer, łumerła, pomer (umarł), po rosyjsku: umer. | ||
Banda cytáł i cytać, mniáł i mnieć. Puda (pójdę) od jida, szetam, szeteś, szłeś rodz. męski, r. żeński szłam, szłaś r. nijaki szłom; szedłem(am), pudziewa, pudzieta, pudą. (U nas jak na Górnym Śląsku.)
Bezokolicznik: być-ma w trybie rozkazującym: bądz (nie bądź), bądzwa, bądzta, niech bań(en)dzie.
Niegodno i niegodnie, daleko i dalece, ciasam (czasem), po pańsku, na razie, corocznie, codziańnie, łukradkam, milczkam. Jednakowo, setnie, po mniamniecku i po mniecku, po czesku (ciesku).
Ná, puda ná wody (po wodę, dla w łu (u) wáju), ku dźwerzom (drzwiom), przez płot (tu słyszy się często mylnie: bez płot, to pochodzi z podobnego odbrzęku: przez — bez. Nadto bez używa się poprawnie np.: bez łojca, matki), mniandzy i miedzy (między), w miastach Wartemborku i Olsztynie — mnendzy, m. nama, ku tobzie.
Abo – abo (albo), jek (jak), mantelki (motyle) jek ksiaty; niż, tyś ziangkszy niż łona; kiedyby (gdyby).
Ach, ná, no, łoj (oj), brawo, mniau (miau), ha, hej chłopaki do roboty, kikiryki, hejże na wolnego, ha, ha! o rety, hop, hop, hola, cyt, banc (bęc), krakra, pst i inne równe z mową piśmienną.
