Strona:PL Bartoszewicz O kalendarzu dawnych Rzymian.pdf/8

ny wstecz, od idus do dnia pierwszégo; ten zatém w czterech miesiącach, marcu, maju, lipcu i październiku, wypadał na nasz siódmy a w innych na nasz piąty.
 Do nazwisk calendae, idus, nonae dodaią się imiona miesięcy iak przymiotniki, i mówi się: calendis januaris, pierwszego stycznia, idibus martiis, piętnastego marca, nonis novembribus piątego listopada.
 Jeżeli potrzeba iuny który dzień miesiąca oznaczyć, mówi się, którym on iest względem nonae, idus lub calendae. Ten dzień, po którym maią nastąpić nonae, idus lub calendae, zawsze się tak nazywa: pridie nonas albo nonarum, pridie idus albo iduum, pridie calendas albo calendarum; dzień drugi, przed którymkolwiek z tych trzech wypadaiący, nazywał się u Rzymian trzecim nie drugim; przed nim czwarty, dalèy piąty i t. d. Dni, które następowały po idus, oznaczały się przez wskazanie, który iest dzień przed calendae następuiącego miesiąca.
 Oprócz tego, w sposobie liczenia Rzymian potrzeba następną własność uważać, że iak, według naszego sposobu liczenia, między dniem siódmym a piętnastym, oraz między piątym a trzynastym, zachodzi dni ośm, tak u Rzymian zachodziło dziewięć. Wszystko to się na oko objaśni przez następuiącą tablicę.