Strona:PL Beaumarchais - Wesele Figara.djvu/050

Ta strona została uwierzytelniona.

chwyci jej różnorodne odcienie i zdoła się wznieść do jej pełnej koncepcji.

Strój taki jak w Cyruliku Sewilskim.

ZUZANNA.
Młoda osoba, zręczna, dowcipna i wesoła, ale nie wyuzdaną wesołością naszych bezczelnych subretek; ładny jej charakter nakreślono w przedmowie: aktorka, która nie widziała panny Contat, powinna tam go wystudjować, chcąc właściwie oddać rolę.
Strój, w pierwszych czterech aktach: staniczek biały z bufami, bardzo wykwintny; spódniczka takaż, toczek, który później modniarki nazwały à la Suzanne. Podczas uroczystości w ostatnim akcie, hrabia kładzie jej na głowę toczek z długim welonem, z wysokiemi piórami i białemi wstążkami. W piątym akcie ma na sobie luźną lewitkę hrabiny, nic na głowie.
MARCELINA,
rozsądna kobieta, żywa z natury, która błędom i doświadczeniu zawdzięcza wyrobienie. Jeśli aktorka wzniesie się, pełną godności dumą, do moralnej wyżyny jaka następuje po scenie poznania w czwartym akcie, przyczyni się wiele do zainteresowania rolą.
Strój hiszpańskiej duenny, ciemny z czarnym stroikiem na głowie.
ANTONIO
zdradza jedynie stan lekkiego pijaństwa, rozpraszającego się stopniowo; w piątym akcie jest już prawie trzeźwy
Strój hiszpańskiego wieśniaka, rękawy zwisające z tyłu; kapelusz i białe trzewiki.
FRANUSIA,
dziewczynka dwunastoletnia, bardzo prostoduszna. Strój: brunatny staniczek, z pętlicami i srebrnemi guzikami; spódnica jaskrawa; czarny toczek z piórami. Takiż strój mają i inne wieśniaczki podczas uroczystości weselnej.
CHERUBIN.
Tę rolę może grać (jak też i grała) jedynie młoda i ładna kobieta; nie mamy w teatrach bardzo młodego człowieka dość wyrobionego aby odczuć jej wszystkie finezje. Lękliwy bez granic wobec hrabiny, gdzieindziej przemiły urwis; niespokojne i mętne pragnienie jest tłem jego charakteru. Idzie za głosem budzącej się dojrzałości, ale bez planu, bez celu, poddając się chwili; słowem, jest taki, jakim każda matka, w głębi