Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/123

Ta strona została przepisana.

szczye, to czusz dwa podstawky pod kaszdó̗ó̗ czkó̗ó̗. I udzyelyal szerdzy z drzewya sethym pyó̗cz, g dzerszenyu* desk gednego boka stanowego. A pyó̗cz gynych, gynemu boku czkam srzó̗dzonych* s obu stronu. [1]tich pyó̗cz gynich szerdzy przewleczye k sapadney stronye stanowey, przeczyw morzu. I uczynyl szyrdz gynó̗, ktora przes poszrzodek desk od wó̗gla asz do wó̗gla przeszyó̗glabi. Alye ty szczyani okraszyl zlotem, slawszy gego podstawky szrzebrne. a gró̗gy* gego udzelal zlote, przes ktore szerdzy wnyeszcz szyó̗ mogly. A ty zaystczye (?) blachamy zlotymy poloszyl. Y udzyalal [pawlokó̗ó̗[2] albo] oponó̗ s modrey barwmy y s pawloky, y sz sukna czyrwonego dwogecz barwyonego, y sz byalego lnu przessukowanego, dzalem przeszywanym, przemyennym y roszdzyelonym. A cztyrzy slupi s drzewya sethym, ktorich gdi glowi[3] pozloczyl, ulawszy podstawky gich szrzebrne. I uczynyl przystrzesze [w] wchodzenyu stanowem s modrey barwi, s pawloky y sz czyrwyencza, se lnu byalego przesukowanego dzyalem przeszywanym. y slupów pyó̗cz s glowamy gich, ktore przykril zlotem, a podstawky gich ulaal moszyó̗dzowe, kto* pokryl zlotem.

XXXVII.

A udzyalal Beseleel skrzynyó̗ sz drzewya sethym, mayó̗czó̗ó̗ poltrzeczya lokczya na dluszó̗, a poltora na ssyrz, a wswisz poltora lokczya. y obloszyl yó̗ zlotem przeczystym wnó̗trz y zewnó̗trz. A udzyelal na nya* czoronó̗ (!) zlotó̗ó̗ okolo, a ulaw cztyrzy gró̗gy* zlote przez cztyrzy wó̗gly gey, dwa kró̗gy na gednem bocze, a dwa na drugem. A szyerdzy udzye lal s drzewya sethym, ktore powiekl zlotem, a ty przewlekl przes kró̗gy, ktore bili na bocze skrzynky, ku noszenyu gey. I uczynyl przykrywadlo, to czyusz modlitewnyczó̗ó̗, [s] szlota przeczystego, pooltrzeczyego lokczya na dluszó̗ó̗, a pooltora na ssyrzó̗ó̗. Teesz dwa anyoly ze slota klepanego, ktore postawyl s obu stronu przykrywadla. anyol geden s wyrzchu gedney stroni, a anyol drugyey* s wyrzchu drugyey strony, dwa anyoly na obu wyrzchu przykrywadla, sczyó̗gnó̗wssy skrzydla, a przykrywszy modlewnyó̗ó̗, na szyó̗ y nad czkó̗ó̗ spolu patrzó̗ó̗czy. Udzelal y stool s drzewyaa sethym, wsdluszó̗ó̗ dwu loktu, a na ssyrzó̗ó̗ lokyecz myal, wisokoszcz poltora lokczya. I obloszyl gy zlotetem* przeczystym, a udzyelal gemu obrobó̗ó̗ [z] zlotaa okolo. a na tey obrobye coronó̗ zlotó̗ó̗ rozmagycze rytó̗ó̗ cztyr palczow, a nad tó̗ó̗ gynó̗ koronó̗ zlotó̗ó̗ ulaal. A cztyrzy obró̗czy zlote, ktore poloszyl po cztyrzyech wó̗glech, po kaszdey nodze stolowey przeczyw koronye. Y przewleczye przes nye szerdzy, abi mogl stool noszon bicz. a ty serdzy udzyelal s drzewa sethym, a obloszyl ge zlotem. A ssó̗dy ku rozmagytey po-

  1. Tu wypuścił: Kromia.
  2. Widocznie glossa!
  3. Zamiast: z głowami! „Quas cum capitibus deauravit“. Wziął tu łacińskie cum za spójnik gdy.