Wikiźródła

Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/133

Ta strona została przepisana.

przeto ze iest udzalal [s] szemyenya swego modló̗ Moloch, a poganili* ymyó̗ me swyó̗te. Iestli omyeskal lud zemski, a iako mala dba mego przikazanya, przepuscil bi czlowyeka, ienzebi udzelil s sze[a]myenya swego modle Moloch, any iego chczal zabycz: postawyó̗ mó̗ twarz przeciwo czlowyeku temu i rodu iego, y podetnó̗ gy i wszitki, ktorzis só̗ gemu prziszwolili, abi nyeciscili* s Moloch, sposrzotka ludu mego. Dusza, ktoras syó̗ pochili ku czarownikom y ku guslnikom, a nyecisczicz bó̗dze s nimi: ustawyó̗ oblicze przecziw gey, a zabyó̗ yó̗ s posrzotku luda gego. Poswyó̗czcze syó̗, a bó̗czcze swyó̗ci, bocz ia swyó̗ti iesm pan bog was. Ostrzegaycze przikazanya mego, a pelncze ge, bocz ia pan, ienze poswyó̗cem[1] was. Ktos poklnye otcza albo maczerz, smyerczó̗ umrze. Ktos poklnye otcza y maczerz: krew gego bó̗dze na nyem. Iestibi kto czudzolozil s zonó̗ czudzó̗, a czudzolostwo ucinilbi s zonó̗ blisznyego swego: smyerczó̗ umrze czudzolosznik y czudzolosznicza. Ktos bi spal z maczochó̗ swyó̗*, a gloszil ganyebnoscz otcza swego: smyerczó̗ umrzeta oba, krew gich bó̗dze na nych. Ktos bi spal sz nyewyastó̗ swó̗: oba umrzeta, boszta grzech skaradi ucinila. krew gich bó̗dze na nich. Ktos bi spal z samczem sló̗czenim zenskim: oba ucinilasta nyemy grzech, smyerczó̗ zemrzeta, krew gich bó̗dze na nich. Ktos na dzewkó̗ zonó̗, poymye maczerz gey: grzeck iest ucinil. ziwo spalon bó̗dze s nima, any ostanye taki nyepodobni myedzi wami. Ktos s dobitczó̗czem albo s bidló̗czem sydze syó̗: smyerczó̗ umrze, a dobitczó̗ zabito bó̗dze. Zona, ktoraskole syó̗ podlozi ktoremukole dobitczó̗czyu: spolu zabita bó̗dze s nim, a krew gich bó̗dze na nich. Ktos bi kole poyó̗l szostró̗ swyó̗*, dzewkó̗ otcza swego, albo dzewkó̗ maczerze swey, a opatrzilbi gaynbó̗ gey, a ona opatrzilabi ganbó̗ bratowó̗: nyeslusnyó̗* iesta rzecz ucinila. zabita bó̗dzeta oba [w] widzenyu luda swego, przeto zesta swó̗ skaradoscz sobye wzyavila, y ponyeszeta (poniesieta) grzech swoy. Ktos syó̗ zydze s zonó̗ swó̗ [w] wiplywanyu zenskey nyemoczi, a wzyavi nyemocz gey, gdisz iest ona nyemoczna bila, a odtworzila studniczó̗ krwye swey: zabita bó̗dzeta oba s posrzotku luda swego. Skaradosczi mamki twey a czotki nye otkriway. ktos iest ucini*, ganyebnoscz swego czala odkriway, ponyeszeta oba grzech swoy. Ktoś syó̗ szydze z zonó̗ striya albo wyuya* swego, a wzyavi ganyebnoscz bliscosczy swey: ponyeszeta oba grzech swoy, a przes dzeczi umrzeta., Kto poymye zonó̗ brata swego: zapowyedzanó̗ rzecz czini, a sromotó̗ brata swegu wzyawy, a przes dzeczi bó̗dze. Ostrzegaycze praw mich y só̗dow, a pelncze gey*, abi was zemyó̗* nye wyrzuczila, w nyó̗szto gidó̗czi y przebiwyayó̗czi* bó̗dzecze. Nye chodcze [w] wlosnosczach narodow, ktoresz to ya wyzonó̗ (wyżonę) przed wami. bocz to wszitko só̗ó̗ ucinili. a w ga-

  1. ↑ Karta kodeksu nr 49
  1. ↑ Miało być: poświęcam
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Biblia_Krolowej_Zofii.djvu/133&oldid=2793098”