arabeski i główki świętych w okrągłych wyciśnięte rameczkach, z wyrazami przy niektórych floresach łacińskimi obojętnego zresztą dla nas znaczenia. Różnica między wierzchnią a tylną kompaturą na tém jedynie polega, że na piérwszéj mieści się na samym środku w podłużnym czworoboku kształtnie wyciśnięta tarcza herbowna, a na niéj herb Leszczyc. Po nad tą tarczą litery: J. C. Pod nią zaś rok wyciśnięty MDLXII. Na tylnéj zaś okładzinie nie ma w takimże czworoboku nic więcéj, jak tylko same różne w powyższy sposób opisane, niczego niedowodzące ozdoby introligatorskie.
Ten rok 1562 jest oczywiście datą oprawy księgi, litery zaś J. C. oznaczają nazwisko ówczesnego właściciela téj księgi. Nie wątpię, że był nim Ioannes Crotoscius, Jan Krotoski, rzeczywiście herbu Leszczyc, wojewoda inowłocławski, w którego domu, jak się więc okazuje z tego wycisku, biblia ta znajdowała się już w roku 1562.
Jeżeliby kto wątpił o tém, czy domysł mój co do znaczenia liter J. C. jest trafny: to go zapewne przekonają do reszty zapiski, znajdujące się na karcie papieru naklejonéj na wierzchniéj okładzinie, od strony téjże okładziny wewnętrznéj, a mianowicie pierwsza zapiska.
Jest ona ułożona w następujący sposób:
Przełożone są thy kxięgi ex Hieronymi translatione (po nad temi trzema łacińskiemi słowami nadpisano takiimże pismem, choć drobniejszém: z Biblii święteo Hieronyma łacińskiey) za Króla Polskieo Kazimierza oica Sigmunta króla na żądanie matki Kazimierza Zophiey krolowey Polskiey (na marginesie dołożyła obok tych słów tasama ręka mniejszemi literami: a była to córka Cesarza Albrechta umarłego 1439 w Węgrzech na biegunkę), roku od naro. pana Christa 1455 przes ślachetnego kxię Jęndrzeia z Jaszouic kapłana tey Krolowey. a pissane w Nowym mieście 10. mil od Krakowa, patrz co pissano na końcu Ioba.
NB. A niemasz tu Nowego Testamentu.
Przypowieści Salomonowych, Ecclesiasta iegosz, Pieśni iego, Mądrości, Siracha, 4 wielkich proroków a dwanaście malych. Machabeow. Ezdry IIIIe księgi.
Cała ta zapiska, począwszy od słów Ex libris aż do samego końca, zdaje się być jednéj ręki. Atrament blady, pismo duże, niezbyt kształtne. Tylko litery NB. (na początku ostatniego ustępu) dopisane zostały późniéj, atramentem czarniejszym, najpewniéj przez autora drugiéj zapiski, która następuje poniżéj tamtéj, na téjże karcie papieru. Zaczyna się ta druga zapiska od słów:
„Była przedtém Biblia na polsky ięzyk przełożona około Roku Pańskieo 1390“ itd. Nie przytaczam jéj tu powtórnie, gdyż zna ją już czytelnik w całości, mając ją sobie podaną wyżéj dosłownie, gdzie się mówiło o S. T. Turnowskim (obacz str. VIII). Kie widzę także potrzeby
- ↑ Miejsca punktami tu zapełnionego niepodobna odczytać. Nie tylko bowiem karta w tém właśnie miejscu nieco naddarta, ale i pismo, o ile pozodtało na nieodklejonéj części papieru, spełzło do nierozpoznania. Widoczne tu są ślady chemicznego rozczynu, którym nie wiem, czy starano się nazwisko to właściciela kodexu zmazać, czy też zmazane uwydatnić i odcyfrować. Bądź co bądź, widoczny tu jest umyślny zamiar zatarcia śladu, kto téj księgi był właścicielem, i z téj przyczyny niepodobno jest dziś rozstrzygnąć, co tam napisane być mogło.
