tego nye uczinyó̗[1], gdi pan zagladzi wszitki nyeprzyiacyele Dauidowi s swyata, wirzucz Ionató̗ z gego domu, a wipraw pan Dawyda z ró̗ku nyeprzyiacyelsku.[2] Tedi Ionatas pocznye wyó̗cey zaprzisyó̗gacz syó̗ z Dauidem, bo iako duszó̗ swó̗ gy mylowal. Tedi rzecze Ionatas k nyemu: Za iutra gest swyó̗to, a bó̗dzesz szukan, bo bydó̗ szukacz twego syedzenya asz do trzecyego dnya. A przeto richlo poydzesz, a przidzesz na to myasto w syodmi dzen[3], tu gdze syó̗ skrigesz, y syó̗dzesz u kamyenya, gemu ymyó̗ gest Ezel. A ia trsy strzali wipusczó̗ podle gego, y wistrzelyó̗, iakobich zwikal strzelyacz ku celu. A poszlyó̗ genego pacholka, przikaszó̗ rzekó̗c gemu: Gydzi, zbyray, przynyesy my strzali. Rzekó̗ly pacholku: Owa, tocz strzali pole* cyebye só̗, weszmy ge: tedi ty przidz ku mnye, bo tobye przespyeczno, a nycs zlego, iako sziw gest pan. Gestly tak bó̗dó̗ mowycz ku pacholku: Oto ondze strzali za tobó̗ só̗ó̗: gydzi przecz, bo cyó̗ pan iusz puscyl. A o tem zaslyubyonem slowye, gesz mowyono myedzi mnó̗ a myedzi tobó̗, bó̗dz pan myedzi mnó̗ a myedzi tobó̗ asz na wyeki. Tedi skril syó̗ Dauid na polyu, a swyó̗ta nastali, a król syadl za stolem gescz chleb. A gdisz syadl krol na swem stolczu podle obiczaia swego, a stolecz bil pole* scyani: a w tó̗ dobó̗ powstal Ionatas a Abner, y syadlasta s obu stronu pole krolya Saula, a myasto dauidowo to ostalo prozno. O nyemsze nyczs nye myenyl tego dnya Saul, bo syó̗ tego domnymal, bi syó̗ gemu nyeczso nye przigodzilo, przeczbi bil nyeczist a nyeocziscyon. Ale gdisz slunce wesczdlo* drugego dnya po godzech, potem naleszono myasto dauidowo prozne. Tedi Saul rzecze ku Ionacye: Przecz nye przidze sin Ysay ku stolu gescz any dzisz any wczora? K nyemu Ionatas rzecze: Barzo myó̗ pylno za to prosyl, abi mogl gydz do Betlema, rzekó̗cz: Otpuscz myó̗, bocz gest slawna obyetna offyera w mem myescye, a geden z bratow myó̗ prosyl. a przeto nalyazlemly myloscz twó̗, nyechacz poydó̗ a uzrzó̗ bracyó̗ swó̗. A przeto nye prziszedl k stolu. S tego syó̗ roznyewal krol na Ionató̗, y rzecze: Synu tey szoni, iasz mó̗sza kwapyó̗cz k sobye zdradza, zaly ia nye wyem, ysze ti mylugesz sina Ysay Dawyda na swó̗ ganbó̗, a na ganbó̗ zlego przislowya matki twey? A tak po wszitki dny, doió̗d bó̗dze sziw sin Ysay na swyecye, nye ustanowysz syó̗ ti any krolewstwo twe. A przeto gescze go poszly ku mnye, acz gy szmyercyó̗ zagubyó̗. Ionatas rzekl: Przeczbi szmyercyó̗ zagubyl gy? czsocz uczinyl? W tó̗ dobó̗ Saul pofacyl* osczep, abi gy uderzil. A vrozumyaw Ionata, ysze gednako umiszlyl gego ocyecz, abi zabyl Dauida: tedi Ionatas wstal od stolu wyelykim gnyewem, a nye ukusyl tegoto drugego dnya na godi chleba, zamó̗cyw syó̗ prze Dawyda a sze gy
Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/234
Ta strona została przepisana.
