Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/240

Ta strona została przepisana.

lala wyelykim glosem, rzekó̗cz ku Saulowy: Czemusz myó̗ k temu prziprawyl? a wszakosz ti Saul. Krol gey rzecze: Nye boy syó̗! Czsosz wydzala? Y rzecze nyewyasta ku Saulowy: Bogym wydzala gydó̗cze s zemye. Tedi Saul rzecze: Iaka twarz gego? K temu ona rzecze: Mó̗sz stari gydze, odzaw syó̗ plasczem. Y zrozumyal Saul, ysze Samuel, a poklonyw syó̗ na swe oblycze k zemy, y modlyl syó̗. Tedi rzecze Samuel ku Saulowy: Przeczesz my nyepokoy uczinyl, abich bil wzkrzeszon? Saul rzecze: Barzom znó̗dzon, bo Fylysteowye boiuió̗ przecywo mnye, a bog odstó̗pyl ode mnye, a nye chcyal myó̗) usliszecz any przes proroki, any przes sni. przetom cyebye y wezwal, abi my ukazal, czso bich myal czinycz. Tedi rzecze Samuel: Czso myó̗ pitasz, gdi bog od cyebye otstó̗pyl, a szedl ku nyeprziiacyelyowy twemu? Bocz tak tobye ucziny pan, iako mowyl przes myó̗), a odeymye twe krolewstwo ot cyebye, a da ge blysznyemu twremu Dauidowy. Bosz nye posłuchal glosu boszego, anysz uczinyl gego przikazanya gnyewu a roznyewanya gego nad Amalechem. przetosz to cyrpysz, csocz uczinyl pan tobye dzisz. A da cyó̗ bog y lyud israhelski s tobó̗ w ró̗ce Fylystinow, a za iutra ti y sinowye twoy bó̗dzecye se mnó̗. a takesz da pan w ró̗ce Fylystinow twyrdze israhelske. W tó̗ dobó̗ Saul padnye, rospostarw syó̗ na zemy, bo syó̗ bil urzasl slow Samuelowich, a syli nye myal, bo bil nye iadl chleba czalego tego dnya. Zatym weszla ta nyewyasta ku Saulowy y wydzala gy[a] leszó̗cego, bo syó̗ bil barzo zamó̗cyl. Y rzecze k nyemu: Owa, usluchala sluga twa glosu twego, a poloszila duszó̗ mó̗ w ró̗ce twey, a usluchalam rzeczy twich, geszesz ku mnye mowyl. A przeto ti takesz usluckay glosu slugy twey, a poloszó̗cz kó̗s chleba przed tobó̗, abi poiadw, posylyl syó̗, a mogl drogó̗ uczinycz. Ale on nye chcyal uczinycz, rzekó̗cz: Nye bó̗dó̗ gescz. Tedi gy przypó̗dzily sludzi gego a ta nyewyasta, ysze tak usluchal gich, wstaw s zemye y syadl na loszu. A myala ta nyewyasta wyelkonocnego cyelcza w swem domu, a poszpyesziwszi, y zabyla gy, a wszó̗wszi mó̗ki, y rozmó̗cyla a nawarzila przesznyc, y poloszila przed Saulem y przed gego slugamy. A gdisz gedly, wstawszi y chodzily przes czaló̗ nocz tó̗.

XXIX.

Tedi zgromadzily syó̗ zastó̗powye fylystinsci w Iafech w tem myescye. a Israhelski lyud zdzalal sobye czwyrdze nad studnyczó̗, iasz gest w Gezrahel.

Y chodzily slugy fylystinsci po sstooch[1] w zastó̗pyech a po tisyó̗czoch. Ale Dauid a mó̗szowye gego bily w naposlednyeyszem zastó̗pye s krolem Achis. Tedi rzeku* ksyó̗szó̗ta fylystinska ku krolyowy Achis: Czso chczó̗ szidowyecy? Achis otpowye ksyó̗szó̗tom fylystinskim: Zaly nye wyecye, isze gest to Dauid, gysz bil (był) krolya Saula

  1. Karta kodeksu nr 106
  1. „in centuriis“.