chowan w Samary, y krolyowal Achab, sin gego, w myasto gego. Achab, sin Amri, krolyowal nad Israhelem ossmego a trzidzesszcy lyata Aza, krolya Iudzskego. A krolyowal Achab, sin Amri, nad Israhelem w Samary dwadzesszcya y dwye lecye. Y uczinyl Achab, sin Amri, nyeprawye przed bogem nade wszitki, gysz przed nym bily. a nye statczilo* gemu, abi syó̗ przidzerszal grzechow Geroboamowach, sina Nabatowa, ale nadto poió̗l sobye szonó̗ Gezabel, dzewkó̗ Mechabel[1], krolya Sydonskego, y szedl a sluszil Baal, a modlyl syó̗ gemu. Y postawyl oltarz Baalowy w koscyle* Baal, gen bil udzalal w Samary, a udzalal lug, y przidzerszal syó̗ Achab swim skutkem, pobudzaió̗ pana boga israhelskego[2], gysz bily przed nym. A za gego dny Achiel* s Betel udzalal Iericho. Gdisz bil Abyram, sin gego pyrwi, umarl, zaloszil ge. a w Segub, poslednym swim, postawil broni gego, podle slowa boszego, gesz bil mowyl przes Iosue, sina Nunowa.
W tó̗ dobó̗ Elyas Tesbycsky, geden s tich, gysz bidlyly w Galaad, rzekl ku Achabowy: Zyw pan bog gest israhelski, przed gegosz oblyczim stoió̗, acz bó̗dze rosa albo deszcz tich lyat, lecz podle slow ust mich. A prziszlo slowo bosze k nyemu, rzekó̗c: Gydzi precz, a odicz przecyw wschodu sluncza, a skrig (skryj) syó̗ u potoka Karit, gen gest przecyw Iordanu, a tu s potoka pyg, a gawronom gesm przikazal, abi cyó̗ karmyly tam. Y odszedl a uczinyl podle slowa boszego. A gdisz odszedl, y syadl nad potokem Karit, gen gest przecyw Iordanu: przinosyly gemu gawrony chleb a myó̗so rano, takesz chleb a myó̗so wyeczor, a pyl s potoka. Tedi po nyektorich dnyoch wisechl potok, bo nye padal descz na zemyó̗. Y prziszedl glos boszi k nyemu, rzekó̗cz: Wstan, a gydzy[a] do Serepti* Sydonskey, bidlsze tu, bocyem przikazal geney wdowye, abi cyó̗ karmyla. Tedi on wstaw, y szedl do Sarepti Sydonskey. A gdisz prziszedl ku bronye myeszczskey: ziawyla syó̗ gemu nyewyasta wdowa, zbyraió̗c drwa. a wezwaw ió̗, rzeki k nyey: Day my malyutko wodi w ssó̗dze, acz syó̗ napyió̗. A gdisz ona poydze, chczó̗cz przinyescz: wzwola za nyó̗ rzekó̗c: Przinyesz my, proszó̗, y skibó̗ chleba w twey ró̗ce. Ona otpowye: Zyw gest pan bog twoy, ysze nye mam chleba, geno z garstkó̗ mó̗ki we ssó̗dze, a malyutko oleya w oleynyku. a przeto zbyram dwye drewnye, abich wszedszi, y uczinyla to sinu memu a mnye, abichowa to sznyadszi y umarla. Helyas rzeki k nyey: Nye boy syó̗, ale szedszi, uczin iakosz rzekla. Ale mnye s tey mó̗ki uczin napyrwey oprzasnek malyutki podpopyelni, przinyesysz my, a tobye y sinu twemu uczin potem.
Bo to mowy pan bog israhelski: W só̗-
- ↑ Karta kodeksu nr 111
