Strona:PL Biblia Krolowej Zofii.djvu/252

Y uwyerzil radze gich, a uczinyl tak. Przeto gdisz rok mynó̗l, zlyczil Benadab Syrske, y wzial na Affet, abi boiowal przecyw israhelskemu lyudu. A zatym takesz sinowye israhelsci zlyczeny só̗, a nabrawszi pokarma, y wigely przecyw gym, iako dwye male stadze koz. Ale Syrsci napelnyly só̗ wszitkó̗ zemyó̗. W tó̗ dobó̗ geden mó̗sz boszi przistó̗py ku krolyu israhelskemu, rzekl: Tocz mowy pan bog: Przeto isze rzekly Syrsci: bog gorni gest gich, a nye bog dolow: dam wszitko sebranye to wyelyke w ró̗kó̗ two, a wzwyecye, yszem ia pan. Y zrzó̗dzaly syedm dny przecyw sobye y Syrsci y ony czola, a syodmego dnya sstal syó̗ boy. y pobyly Syrskich sinowye israhelsci ssto tysyó̗czow pyeszich genego dnya. Y ucyekly cy, gysz bily ostaly, do Affet myasta, a padl mur na dwadzeszcya a na syedm tysyó̗czow lyudzi, gisz bily ostaly. A zatym Benadab ucyekaió̗, wszedl w myasto do przebitka, gen bil$||$ wnó̗trz przebitka, y rzekly gemu slugy gego: Sliszelysmi, ysze krolyowye domu israhelskego myloscywy só̗. przetosz opaszmi syó̗ wormy (wormi) po naszich byodrach, a powrozi wloszimi na nasze glowi, winydzmi przecyw krolyu israhelskemu. zalycz snad* nas zywy. Y opasaly byodri swe wormy, a wloszily powrozi na swe glowi, y prziszly ku krolyowy israhelskemu, rzekó̗c: Sluga twoy Benadab mowy: Proszó̗, abi myó̗ szywyl. On rzecze: Gestly gescze zyw, brat moy gest. To przyió̗ly mó̗szowye za sczó̗scye, a ró̗cze pochicyly slowo ust gego, y rzekly: Brat twoy Benadab zyw gest. On rzekl: Gydzcye, a przywyedzcye gy ku mnye. Y wiszedl k nyemu Benadab, y wszó̗l gy na swoy woz, rzekó̗c: Myasta, iasz wszó̗l ocyecz moy oczczu twemu, nawroczó̗ tobye. a ulycz nadzalay w Damaszku sobye, iako naczinyl ocyecz moy w Samary, a ia smyrzyw syó̗ s stobó̗, odidó̗ó̗ od cyebye. A smyrzil syó̗ s nym y puscyl gy precz. Tedi geden mó̗sz s sinow prorokowich rzecze ku swemu towarziszowy slowem boszim: Zbyg (zbij) myó̗! A on nye chcyal gego zbycz. Gemu on rzekl: Przeto iszesz nye chcyal sliszecz glosu boszego: owa, odidzesz ode mnye, a zabyge cyó̗ lew. A gdisz malyutko odidze od nyego, nalyazw gy lew y zabyl gy. Ale on nalyazl mó̗sza drugego, rzeki k nyemu: Byg myó̗! Gensze byl gy a ranyl. Tedi szedl prorol* y nalyazl krolya na drodze, przemyenyw posucym (posuciem) prochu usta a oczi swoy. A gdisz krol poydze, wzwola k nyemu, rzekó̗c: Sluga twoy wiszedl boiowacz blysko, a gdisz pobyegl mó̗sz geden, prziwyodl gy ktosz ku mnye, rzekó̗c: Strzesz mó̗sza tego! a ucyeczelycz, bó̗dze dusza twa za gego duszó̗, albo lybró̗ szrzebra za to dasz. A gdisz ia, smó̗cyw syó̗, y tam y sam syó̗ obraczal, natichmyast kamosz syó̗ podzal. K nyemu krol israhelski rzekl: To gest só̗ó̗d twoy, genszesz sam zgodl(!) Tedi on natichmyast sstarl proch s swey twarzi, y poznal gy kroi, isze bil geden s pro-