gego pospolu zbyt gest. To gdisz uzrzely mó̗szowye Israhelsci, gisz przebiwaly na polyoch, ysze Saul a sinowye gego umarly: nyechawszi myast swich, pobyeszely, sam y tam rosprosziwszi syó̗. a prziszedszi Fylystinsci, w gich myescyech bidlyly. Potem drugy dzen Fylystinowye seymuió̗c lupi zbitich, nalezly Saula a sini gego leszó̗c na gorze Gelboe. A gdisz swlekly gy, a scyó̗ly glowó̗ gego a z odzenya obnaszily: poslaly do swey zemye, abi obnoszona bila a ukazana bi bila koscyolom modlebnim y lyudzem. ale odzenye gego przinyesly w modle boga swego, a glowó̗ przibyly w koscyele Dagonowye, To gdisz wszitko usliszely mó̗szowye Iabes Galaad, to czsosz Filystinowye uczinyly bily nad Saulem: powstaly wszitci mó̗szowye silny, a wzó̗ly cyala Saulowi a sinow gego, a przinyeszly ge do Iabes, y pochowaly koscy gich pod dó̗bem, gen bil w Iabes, a poscyly syó̗ za syedm dny. Przeto umarl gest Saul prze swe nyeslyachetnosci[1], przeto ysze przestó̗pyl bosze przikazanye, gesz bil gemu przikazal, a nye strzegl gego. Ale nadto s guszlnyky syó̗ radzil, any doufal gest w boga. Przeto zabyl gy, a przenyosl krolewstwo gego ku Dauidowy, sinu Yzay.
Przetosz sebral syó̗ wszitek Israhel ku Dauidowy do Ebrona, rzekó̗c: Koscz twa y cyalo twe gesmi. Wczora y trzecyego dnya, gdisz gescze krolyowal Saul, tisz bil, genszesz* wiwodzilesz a wwodzilesz Israhela. Bo tobye rzekl bog twoy: Ty pascz bó̗dzesz lyud moy israhelski, a ty bó̗dzesz ksyó̗szó̗cyem nad nym. Przetosz prziszly wszitci urodzenszi israhelsci ku krolyu do Ebron, y wnydze Dauid s nymy w slyub przed panem, a pomazaly gy krolem nad Israhelem podle rzeczi boszey, ktoró̗ mowyl w ró̗ce Samuelowye. Y otydze Dauid a wszitek Israhel do Ierusalem, gensz slowye Iebuz, gdzeszto bily Iebuzey bidlycyele zemye. Y rzekly cy, gysz bidlyly w Iebuz, ku Dauidowy: Nye wnydzesz sam! Tedi Dauid dobil posadki Syonskey, iasz gest myasto Dauid, y rzekl: Wszelki, gen pobyge Iebuzea napyrwey, bó̗dze ksyó̗szó̗cyem a wogewodó̗. Przetosz wnydze pyrwi Ioab, sin Sarwye, y uczinyon gest ksyó̗szó̗cyem. Y przebiwal Dauid na posadce, a przeto nazwano gest Myasto Dauid. Y udzalal myasto w okol, od Mello az do okolka. Potem Ioab ostatek myasta wzdzalal. Y pospyeszal Dauid, gydó̗c a rostó̗c. a pan zastó̗pow bil s nym. Ta só̗ ksyó̗szó̗ta silnich mó̗szow Dauidouich, gysz pomagaly gemu, abi bil krolem nad wszitkim Israhelem podle slowa boszego, gesz mowyl ku Israhelu. A ta gest lyczba mocznich dauidowich: Iesbaan, sin Amon, ksyó̗szó̗ myedzi trsydzescy. Tento wznyozl kopye swe nade trsyemy sty rannimy po genó̗[2]. A po nyem Eleazar, sin striczka gego,[a] Ha-
- ↑ Karta kodeksu nr 134
